Wordt u al geholpen?

Als er in de krant aandacht wordt besteed aan een winkel of andere onderneming, zijn het altijd de eigenaren die voor het voetlicht treden. Daar mag wat ons betreft best wel eens verandering in worden gebracht. Want, wees nou eerlijk: zonder goed en toegewijd personeel vaart geen enkele ondernemer wel. Door Margon van den Berg

Waarom gaat Stefan Verburg met plezier naar zijn werk?
„Ik ben de HEAO gaan doen, omdat me verteld werd dat wanneer je van rekenen houdt en het leuk vindt het vervolgens uit te leggen aan mensen, dit een perfecte opleiding voor je is. Ik heb eerst bedrijfseconomie gestudeerd, maar na twee jaar ben ik gaan werken bij een pensioenadviesbureau. Ik vond de opleiding te weinig praktijkgericht, maar het werk zo leuk, dat ik me op dit gebied ben gaan bekwamen. Ik heb vervolgens diverse opleidingen gevolgd en nu mag ik mezelf gecertificeerd financieel planner noemen. Het is een breed begrip, maar houdt in dat je mensen advies kunt geven op het gebied van belastingen, schenken en erven, pensioenvoorzieningen, hypotheken, beleggen en sparen/' Ik heb als zodanig een aantal jaren in dienstverband gewerkt, maar sinds het begin van dit jaar ben ik zelfstandig en heb ik mijn eigen adviesbureau Verburg Financiële Planning. Ik werk op uurbasis en ontvang dus geen provisie bij verkoop van welk product dan ook. Alleen dan kun je spreken van een écht onafhankelijk advies. Ik geef zowel besparingsadviezen aan bedrijven als advies aan particulieren. Dat laatste kan een second opinion zijn bij een eerder verkregen hypotheekadvies, maar ik kan ook worden ingeschakeld bij complexere financiële situaties. Voor zo'n totaaladvies zijn veelal meerdere gesprekken nodig, waardoor er een vertrouwensband ontstaat. Uiteindelijk moet de klant altijd baat hebben bij mijn advies, want alleen dan ontstaat positieve mond tot mond reclame. In de korte tijd dat ik nu zelfstandig opereer is mijn klantenbestand uitsluitend hierdoor gegroeid. Dat is voor elk bedrijf, maar vooral in mijn branche, de allerbeste vorm van reclame. Het zegt iets over de kwaliteit van je werk.

Je kunt alles. Voor welk beroep kies je dan?
„Ik vind dat ik het leukste beroep heb wat er is, al lijkt me het bestaan van een Formule I coureur ook niet vervelend. Mijn werk lijkt me op zich afwisselender dan talloze rondjes rijden op een circuit, maar de sfeer erom heen en de adrenalinekick die je als Formule I coureur ervaart zou ik wel eens willen meemaken. Het is een apart wereldje en je komt nog eens ergens. Vooral Monaco trekt me en ook Dubai wil ik wel onveilig willen maken. Ook al moet ik daarvoor in een andere bolide stappen. Maar mezelf kennende heb ik na een paar jaar gas op de plank wel genoeg rondjes gereden. Als ik er dan een Ferrari aan over heb gehouden, hoor je mij niet klagen."

Je hebt de dag de tijd om 100.000 euro uit te geven. Het geld moet op...
,Ik ben van het voorzichtige soort en zeker geen type dat in een dag zo'n bedrag over de balk zou smijten. Nu werk ik nog vanuit huis, maar er komt een dag dat ik een bedrijfspand zal hebben. Die dag wordt vervroegd als ik ineens de beschikking zou krijgen over dit bedrag. Ik ga naar een makelaar en hoop dat er een geschikt pand in de verkoop staat. Bij voorkeur in het centrum van Woerden. Ik zie het al voor me. Een mooie pui met daarop mijn bedrijfsnaam Verburg Financiële Planning en daaronder mijn motto 'Vooruitzien is besparen'. Ik kan me daar nu al op verheugen."

Aan welke gebeurtenis denk je met plezier terug?
„Het is natuurlijk altijd leuk om in de roos te schieten, maar als je dat overkomt wanneer je het moet opnemen tegen een van de beste darters van Nederland, glijd je toch eventjes naast je schoenen. Twee jaar geleden was ik in het Congresgebouw van Amsterdam. Het was de bedoeling om met zo weinig mogelijk punten te verliezen van Co Stompe. Co moest 501 uitgooien en wij, als tegenstander, gelukkig maar 301. Co had klaarblijkelijk een dipje en toen ik aan de beurt was, won ik en had hij nog 68 punten over. Dit is ongetwijfeld geheimtaal voor de niet-darters, maar ik kan iedereen verzekeren dat ik met een topgevoel én trofee het pand verliet.

Je gaat een avond uit. Met wie en wat vraagje hem of haar?
„Ik nodig Cordon Ramsey uit om samen met mij het Polmans Huis in Utrecht onder de loep te nemen. Ik weet zeker dat hij daar weinig op- of aanmerkingen over kan hebben, omdat Arthur van Dijk, een vriend van me, daar achter het fornuis staat. Ik eet er tenminste altijd bijzonder lekker. Maar ik vind dat programma waar Cordon restaurants bezoekt en daar dan flink wat stennis gaat maken als er zaken naar zijn idee niet in orde zijn altijd grappig om te zien. Ik wil Cordon wel eens meemaken als hij in een restaurant als het Polmans Huis is en er niets te vloeken valt.

Wie wordt de volgende in deze rubriek?
„Mijn opvolgster wordt Marlouke San Giorgi. Zij is interieurontwerpster en geeft zeer praktische adviezen bij verbouwingen en/of het herinrichten van bedrijfspanden of woningen. Ze heeft mijn woonkamer gerestyled en zo logisch ingericht, dat de ruimte nu twee keer zo groot lijkt."

Vakantie vieren naast de deur:
Met een electroboot varen door een oude schoolplaat

Geen zin in een overvolle camping, wars van hoge hotelrekeningen, moe van het opbieden tegen buren en vrienden over de zoveelste verre bestemming? Of gewoon ontsnappen aan files en vakantiestress? De oplossing is even simpel als voor de hand liggend: blijf in de vakantie lekker thuis. Vermaak je in je eigen omgeving. Daar valt genoeg te beleven. Voor de regionale nieuwsbladen van het Groene Hart gebruikt Ad van den Herik het water als inspiratiebron voor vakantie vieren bij de deur. Dat doet hij in een serie van vijf verhalen. Vandaag: Op de Nieuwkoopse Plassen in een electroboot.

Hemelsbreed zijn de Nieuwkoopse Plassen niet al te ver verwijderd van Schiphol. Boven mij zet iedere paar minuten een vliegtuig de landing in naar onze internationale luchthaven.
In de iets lagere luchtwegen is er ook druk verkeer: aalscholvers op weg naar hun visgronden in de Nieuwkoopse plassen, onbeholpen  reigers slaan hun vleugels uit en de gierzwaluwen scheren net over het water. Het riet ruist en de zon laat zich van z'n royale kant zien. Dit is waterrijk Nederland op z'n best, een oude schoolplaat die tot leven komt. Hier knaagt het hectische randstadleven niet aan de idylle. Hier komt het natuurschoon niet in het gedrang. Alleen het trage gezoem van het Zonneveer vanuit Noorden verstoort hier de stilte. De fluisterboot met opvarenden en fietsen bedwingt in een uur de groene vlek op de kaart. En in tegenstelling tot wat de naam van de boot suggereert, mogen opvarenden hardop praten. Ook schipper Wim de Meester overstemt het gezoem van de motor die z'n 'brandstof' krijgt van de zonnecollectoren op het dak. Hebben jullie haast?" vraagt de Alphense vrijwilliger net voordat we inschepen. Nee, bepaald niet. En als we goed en wel zitten en klaar zijn voor vertrek, meldt zich nog een echtpaar
uit Amersfoort. „We wisten niet dat het hier zo mooi was, jubelt het stel.

Wendbaar
Volgens De Meester zijn de Nieuwkoopse Plassen mooier dan de Everglades in Florida. Hij roemt vooral het landschap als geheel, de rust, de beleving en het uitzicht. Een fuut laat parmantig zijn gekuifde en roodbruine kop van dichtbij zien en geeft vervolgensduikles aan een jonkie. Het toeristische ommetje betreft een speciale route die alleen voor kano's en electroboten geldt. Een unieke gelegenheid dus om, dit watergebied op een ideale manier te verkennen. De sloot die je daar ziet, mogen wij ook niet invaren, want daar broedt momenteel een buizerd, legt kapitein De Meester uit. De boot mag dan stil zijn, wendbaar is ie zeker niet. Fijn manoeuvreerwerk mag je niet verwachten en bij harde wind blijft het zonneveer zelfs langs de kant. Soms schuurt de schuit tegen overhangende takken en rietkragen. Volgens De Meester loopt de schroef soms vast door waterplanten en wortels onder water. O, dan leg je de boot even stil, haalt het spul eruit en vaart weer verder.

Riet
De Nieuwkoopse Plassen bestaan voor ongeveer de helft uit water, gevormd vanaf de zestiende eeuw door vervening. De andere helft is samengesteld uit rietland, moerasbos, veenweide en schraal hooiland dat in het voorjaar wordt gekleurd door grote ratelaar, koekoeksbloem, veenpluis en de zeldzame blauwe knoop. in de moerasbossen broeden blauwe reiger en aalsgolver. De weilanden rekenen de grutto, tureluur en kievit tot hun vaste bezoekers. Snor, sprinkhaanzanger, rietgors en kleine karakiet broeden in het riet. Het riet wordt regelmatig geoogst door rietsnijders om het gebied open te houden. Nieuwkoops riet schijnt van goede kwaliteit te zijn en wordt daarom veel gebruikt als dakbedekking. een keer per jaar draaft Natuurmonumenten op om de hooilanden te maaien.

Gemoedsrust
Na een klein uurt is het gedaan met de schoolplaat en 'ontschepen' we aan de Hollandse Kade tussen Slikkendam en de Meije. En wat volgt er op 'bootje varen'? Juist ja, 'theetje drinekn'. En wie zijn of haar dorst wil lessen moet zeker uit- of afstappen bij de Meijetuin (www.meijetuin.nl) , vlakbij de aanlegsteiger an het zonneveer. De kap van de hooiberg fungeert hier als overdekt hoofdterras, terwijl de voormaalige stal nu dienst doet als theesalon. Voordat we ons te goed doen aan thee en de 'home baked' Engelse scones, benen we door het fraaie tientaltuinen dat elk een eigen sfeer uitstraalt. De eerste is de Magische geurtuin. De rozen en planten met een geur moeten ons 'prettige gemoedsrust' brengen, zo beweert de folder die we bij de entree in handen gedrukt kregen. Nou was dat al gebeurd, tijdens het boottochtje met het Zonneveer. De toelichtende tekst bij de citroenmelisse laat ons niet onberoerd. ruim drie eeuwen geleden stond deze kruidenplant blijkbaar al bekend om z'n bijzondere eigenschappen: Iemand jonger maken, het denkvermogen versterken en een smachtende aard opvrolijken. Nou wie wil dat niet? Of wat te denken van de magische citroenverbane die in de Middeleeuwen door het leven ging als liefdesdrank. Nog verder terug in de tijd zou de plant zelfs gebruikt zijn om de bloedende wonden te stelpen van Christus aan het kruis, zo valt te lezen op de geplastificeerde toelichting.

Taartpunt
Na de voortuin, patiotuin, boomgaard, kruidentuin en meisjestuin, volgt de bostuin met een vijver waarin fraaie dotters en primula's alle aandacht opeisen. De tuinentocht eindigt op het overdekte hoofdterras. Daar bestellen we een kop thee en testen de taartpunt van citroenmelisse. De lekkernij laten we ons goed smaken.

Zonneveer alleen in de zomer
De Stichting Zonneveer onderhoudt alleen in de zomermaanden (1 juni - 1 september) een toeristische veerdienst door het natuurgebied van de Nieuwkoopse Plassen. Het veer kiest afwisselende routes van ongeveer 40 minuten tussen Noorden (loswal naast de RK-kerk) en de Hollandsekade (tussen Slikkendam en De Meije).
Op maandag en bij harde wind blijft de boot aan de kant. Op de boot is plaats voor maximaal twaalf personen, acht fietsen, vijf rolstoelen of kinderwagens. De meeste opvarenden gebruiken de boot voor een enkele reis en vervolgen hun tocht te voet of met de fiets. Wie toch mee terug wil is afhankelijk van het aantal wachtenden op de andere oever. Die hebben namelijk voorrang. De tarieven voor een enkele reis bedragen 3 euro (vanafz es jaar), 1,50 (tot en met zes jaar) en 60 cent (fiest, kinderwagen, rolstoel). De vertrektijden vanaf Noorden: 11.00, 13.00 en 15.00 uur. Vanaf Hollandse kade 12.00, 14.00 en 16.00 uur. Ook buiten de veertijden is de boot (met schipper) te huur voor particuliere excursies. Meer informatie www.zonneveer.cjb.net

Meijetuin open tot half september
De Meijetuin met theesalon is nog tot 17 september geopend van dinsdag tot en met zondag van 10.00 uur tot 18.00 uur. De entree bedraagt 4 euro per persoon. Kinderen tot en met vier jaar zijn gratis, in de leeftijd van vijf tot en met twaalf jaar moet er 2 euro worden neergeteld. Een jaarkaart kost 15 euro en geldt voor twee personen. Op afspraak kunnen rondleidingen worden verzorgd. De Meijetuin is gevestigd aan de Meije 211, 3474 MB Meije. Telefoon: 0172-408799. Internet: www.meijetuin.nl .

Bron: Woerdens Nieuwsblad 27 juli 2006

Expositie Gert Wijman

Voor geboren Zegvelder Gert Wijman was (reclame-)tekenen het mooiste vak op de technische school. Zijn docent Henk Schippers stimuleerde hem om in die richting verder te gaan. Hij werd toch huisschilder en later was Wijman werkzaam als verftechnicus. Door de schildersziekie OPS werd hij in 2001 gedwongen met zijn werk te stoppen. Hierna kwam hij in contact met de groep „Kijk op Kunst" van Leo Borsboom. Wijman sloot zich hierbij aan en bekwaamde zich in het maken van acrylschilderijen en pentekeningen. Een selectie daarvan is tot en met 1 september te zien in de Zegveldse bibliotheek.

Bron: Woerdense Courant 13 juli 2006

Zou mijn schat er nog liggen?

Langs de kronkelende Meije - niet alleen de naam van het buurtschap, maar ook van het weggetje dat langs het gelijknamige watertje kronkelt - staan prachtige huizen. Het zijn vooral oude boerderijen die ooit met veel moeite op het wegzakkende veenland zijn gebouwd. Er staan echter ook twee oude schoolgebouwen in deze weelderige omgeving. De protestantse 'School met de Bijbel', zoals op de voorgevel van het schitterende pand staat, is het geboortehuis van Simone Kramer, kinderboekenschrijfster van - onder meer - het boek 'De omzwervingen van Odysseus'.
Kramer staat al een tijdje naar haar oude woonhuis, nummer 55 te kijken. Haar vader was bovenmeester van deze school, tussen ze in 1939 op de tweede verdieping werd geboren. „Ik ben daar ter wereld gekomen", zegt Kramer terwijl ze naar een met hout afgedekt raam wijst. Het raam, zo blijkt later, is er door een harde windstoot uitgewaaid en wacht op vervanging.
De schrijfster was het achtste kind in het gezin Kramer. Haar ouders hadden allebei kinderen uit een ander huwelijk waarvan de partner was overleden. Samen kregen ze Simone. „Ik was een echt nakomertje. Iedereen in huis was een stuk ouder dan ik. Niet zo gek dus dat ik al vroeg kon lezen, ik had talloze zussen die me dat wilden leren."
De voorkant van het huis was de woning van meester Kramer en het achterste gedeelte deed dienst als school. Het plein naast het woongedeelte en de school telde twee grote kastanjebomen. Eentje daarvan staat er nog steeds.
Aan de buitenkant van het oude schoolgebouw is weinig veranderd, vindt Kramer. Binnen des te meer. Het pand is inmiddels gesplitst in twee woningen en het voorste deel wordt bewoond door de familie Borm. De drie kinderen hebben allemaal een eigen kamer, er is een badkamer, een ouderslaapkamer en beneden is er naast een ruime woonkamer ook een keuken en een werkkamer.
Van de voordeur loopt een rechte gang naar de wc. Kramer: „Ik was als klein meisje ontzettend trots dat ik die hele lange gang door durfde, in mijn eentje naar het toilet. Die afstand valt nu eigenlijk best tegen," verklapt ze.
De indeling van het huis lijkt nog hetzelfde te zijn. Het gevoel van ruimte ook. „Wij waren natuurlijk met veel meer mensen. We woonden hier met zijn tienen. Desalniettemin vond ik het een enorm huis waar je je heerlijk kon verstoppen en vermaken. Ik vond het heerlijk om in een hoekje te gaan zitten met een mooi boek. Lekker lezen."
De trap naar boven brengt Kramer terug naar de jaren veertig van de vorige eeuw. „Mijn glijbaan," noemt ze het als 'ie naar boven wandelt. De trap heeft inderdaad een vrij brede leuning waar je als klein kind een stukje vanaf kunt glijden. Huidige bewoonster Monique vraagt aan de kinderboekenschrijfster of het vroeger een leuning met spijlen was. „Zou heel goed kunnen," denkt Kramer. „Maar zeker weten doe ik het niet." De tweede verdieping lijkt in niks meer op vroeger. De ouderslaapkamer is doorgetrokken en er is mooie badkamer gekomen. „ Hebben jullie de zolder ook in gebruik?" vraagt Kramer. En inderdaad, daar is nu een kamer voor een van kinderen. „Wij hadden ook een zolder, maar daar mocht ik niet komen want het was er te gevaarlijk. Je kon alleen over een plankier in het midden lopen. Daar hield ik me, als ik er kwam, heel streng aan. Het leek me heel naar om door het plafond een klaslokaal in te zakken." Weer buiten gekomen geniet Kramer nog eens van het uitzicht. „Het was geweldig om hier in het buitengebied op te groeien. Het is hier zo mooi en er was altijd wel iets te beleven." Ze lacht even en vertelt daarn een geheimpje: Onder die wilg daar, heb ik ooit een schat begraven. Ik ben benieuwd of die er nog steeds ligt.

Bron: AD Groene Hart 13 juli 2006

Zomerconcert

Muziekvereniging Kunst na Arbeid houdt vanavond ter afsluiting van het seizoen het Rabobank zomerconcert te Zegveld. Om 19.30 uur houden de fanfare, drumband en majorettes een rondgang door het dorp. Vervolgens start om circa 20.15 uur het concert op het trottoir bij de Rabobank. Daar zal een swingend en zomers optreden worden gegeven. Bij eventueel slecht weer zal het concert in de sporthal van de Milandhof plaatsvinden.

Expositie

In de regiobibliotheek in Zegveld is tot 2 september een expositie van schilderijen van Gert Wijman. De werken van de kunstenaar zijn te bezichtigen tijdens de reguliere openingstijden van de bibliotheek aan de Middenweg 2c. Tijdens zijn schoolopleiding (LTS) vond Gert Wijman, geboren en getogen in Zegveld, reclame-tekenen een van de leukste vakken.
Van zijn leraar, de heer H. Schippers, kreeg hij het advies om daar mee verder te gaan. Hij koos echter voor vak van huisschilder en later voor dat van verftechnicus.
In dit laatste beroep liep hij O.P.S. (schildersziekte) op en moest in 2001 met werken stoppen. Na zijn verhuizing naar Woerden kwam hij in contact met de kunstgroep Kijk op Kunst van Leo Borsboom. Met veel plezier maakt hij nu acryl-schilderijen en pentekeningen.

Bron: Woerdens Nieuwsblad 6 juli 2006
Pin It