Trots 
'Zegveldse' Gouden Griffel

ZEGVELD - De Milandschool uit de Meije/Zegveld heeft met blijdschap vernomen dat Simon van der Geest de Gouden Griffel 2011 heeft gewonnen. Deze belangrijke prijs is de hoogste landelijke prijs die een kinderboekenschijver kan winnen. Hij heeft gewonnen met zijn boek Dissus wat gebaseerd is op de Odysee. Zijn liefde voor lezen en schrijven zijn zorgvuldig en liefdevol ontwikkeld op de Milandschool alwaar hij zijn lager school tijd heeft doorgebracht. Het boek 'Dissus' van Simon van der Geest zal de komende weken extra worden behandeld door alle groepen van de Milandschool.

Bron: Woerdens Nieuwsblad 21 oktober 2011

Vertrouwde catering, gemoderniseerde ambiance

De VIP-tent tijdens de Kiremko Nacht van Woerden ondergaat in vergelijking met voorgaande jaren een ware metamorfose. "Gasten zullen verrast zijn," zegt bedrijfsleider Lauw Uittenbogaard van Gasterij De Milandhof, verantwoordelijk voor dit onderkomen inclusief de catering.
Uittenbogaard is al negentien jaar betrokken bij de cyclocross, voorheen Stichting Wielerronde Woerden, waarvan diverse jaren als bestuurslid. "Ik vind het leuk om met een groep gezellige mensen een mooi evenement te organiseren, erover te vergaderen. Zo leer je mensen kennen en dat heeft een bepaalde waarde."

Vanuit Gasterij De Milandhof verzorgt hij al zo'n veertien jaar de catering. Dat hij dit jaar met een vernieuwing van de VIP-tent komt heeft ermee te maken dat het budget voorheen nog niet toereikend was maar ook met de tijd waarin we leven. "In deze tijd moet je juist toegevoegde waarde bieden. Ondanks dat het zakendoen redelijk gecompliceerd is, dragen sponsors toch royaal bij aan het evenement. Ze willen waar voor hun geld."

Het kan nog veel gekker en duurder, maar het is en blijft natuurlijk Cyclo-Cross. "De ervaren bezoekers komen soms op laarzen, maar toch wil je als gast goed ontvangen worden, in een mooie ambiance." En die wordt behoorlijk gemoderniseerd. Voorgaande jaren bestond de tent helemaal uit zeildoek, dit jaar zijn de wanden van hard materiaal met een normale deur en een voorportaal. "Het geheel zorgt er zo voor dat het binnen comfortabel blijft."

Maar ook de inrichting is met zwart en wit totaal anders. Supermodern met loungebanken, statafels en bar met letverlichting, mooie glimmende vazen en andere passende accessoires. Er is een aparte kooktent, en op de terrastent direct aan het parcours kunnen gasten staan kijken.

Belangrijk vindt Uittenbogaard vooral dat het eten net als andere jaren goed, lekker, vers en vooral voldoende is want mensen komen rond etenstijd. De buffetten staan er van 18.00 tot 22.00 uur. Daarna zorgt Gasterij De Milandhof voor prachtige hapjes. "En nu maar hopen dat het droog is, dan verloopt het hele evenement voor iedereen een stuk soepeler."

Kippenhok op dak

Zegveld - Wat geef je cadeau aan een echtpaar dat veertig jaar getrouwd is? Oud-buurman Frank Lenssink had een ludiek idee en plaatste met een kraan een kippenhok op het dak van het huis van Joop en Riet Verheul. Zaterdagmorgen, na een avond vol feestelijkheden, werden de twee wakker gemaakt door...een kraaiende haan.

Bron: Woerdense Courant 19 oktober 2011

Cadeautje: kippenhok op het dak

ZEGVELD - Joop en Riet Verheul keken wel even raar op dit weekeinde. Zaterdagochtend werden zij na een feestavond ter ere van hun 40-jarige huwelijk gewekt door een haan. Terwijl ze toch echt geen dieren houden op hun boerderij. Op het dak van hun huis bleek een kippenhok te zijn geplaatst. Het betrof een stunt van oud-buurman Frank Lenssink. „We hadden de avond daarvoor een envelop gehad. Toen we er zaterdag in keken bleek daar een waardebon voor een kraanverhuurbedrijf in te zitten," lacht Verheul. De haan en kip zijn vervolgens weer snel weggehaald uit hun tijdelijke verblijfplaats.

Bron: AD Woerden 18 oktober 2011

Omafiets bepaalt beeld
Jonge tieners kiezen massaal voor klassieker

WOERDEN - De traditionele omafiets is populairder dan ooit. In fietsstad Woerden vliegt het rijwiel massaal de winkel uit. De grote aankoophausse is met het begin van de scholen net achter de rug. Fietshandelaren zien verschillende oorzaken voor de piekverkopen.
Vooral de laatste anderhalfjaar verkoopt Gert-Jan Stoof van de gelijknamige fietsenzaak uit Zegveld meer omafietsen dan ooit. „Ik denk dat het komt door de economische crisis, waardoor deze prijsklasse interessant is." Ook bij Stoof zijn het vooral jeugdigen, die de winkel verlaten met een nieuwe tweewieler, waar volgens hem bij de iets duurdere varianten weinig aan kapot gaat.
„Dat geldt niet voor de varianten van de Makro, Gamma en Hema," vult Dick de Wit van de gelijknamige fietsenhandel in Molenvliet hem aan. Die omafietsen van maximaal een paar honderd euro ziet hij nogal eens langskomen in zijn werkplaats. „Daar heb je vaak binnen een jaar alleen maar ellende van." Net als Stoof verkoopt De Wit zeker rond de honderd degelijke varianten van de omaflets per jaar in zijn winkel. „Het is naast de elektrische flets dé verkooptopper."
Opvallend is volgens De Wit de hoeveelheid 10- tot 12-jarige jongens die een omafiets willen, net zoals 12-tot 14-jarigen vaak rondrijden op het klassieke ros. „Rond 2005 zag je de rage in Amsterdam ontstaan en die is overgewaaid naar het platteland."
Hoewel de fiets eigenlijk nooit helemaal verdwenen is uit het straatbeeld zegt De Wit. „Sinds Mies Bouwman l van de 8 presenteerde begin jaren zeventig, zijn ze allemaal weer uit de schuur gekomen." Ook Dick van Mouwerik herkent de trend met zijn fietsenzaak op de Jan Kriegestraat. „Je ziet ze de laatste tijd veel met mandjes en met extra dikke buizen rondfietsen. De zogenaamde transportertjes." Ook hij verkoopt de omafietsen 'regelmatig' en spreekt over vele tientallen per jaartotaal.
„Hij is de laatste twee jaar héél populair," weet ook eigenaar Bouwman van de gelijknamige fietsenzaak op de Utrechtsestraatweg. Zelf verkoopt hij geen exemplaren, maar repareert hij ze wel. „Daarbij merk je het verschil in kwaliteit wel duidelijk," doelt hij op de verschillen tussen de fietsen van een fietsenzaak of van bijvoorbeeld een bouwmarkt. „Ieder week zie ik er wel een paar ter reparatie."
Ondanks dat vaak mankementen ontstaan, is de goedkope variant omafiets van maximaal tweehonderd euro afgelopen weken massaal verkocht in Woerden. „Het hoogseizoen," zeggen de verkopers van deze goedkope variant zelf.
Endip Kraan merkt de populariteit van de omafiets zowel in zijn zaak als thuis. Bij het Fietspunt op het station verkoopt hij er zeker tientallen per jaar. En thuis hebben allebei zijn zoons ook een eigen omafiets. „Want dat vinden ze stoer. Mijn ene zoon is 13 en die heeft er nu ook een. Dat wilde hij, net zoals zijn vriendjes. Voor de jeugd maakt het niet uit of je een jongen of een meisje bent. Die omafiets moet er gewoon komen."

Bron: AD Woerden 15 oktober 2011

Harde verwijten aan de Meije
De provincie goochelt boeren weg uit graslanden

Iman Vroman
DE MEIJE - Met ondoorzichtig gegoochel met cijfers over de uitstoot van stikstof, probeert de provincie Zuid-Holland de laatste boeren uit de Meijegraslanden te verjagen. Dat vermoeden de boeren tenminste. „We zijn achterdochtig geworden."
Natura2000, Ecologische Hoofdstructuur, stikstofdoelen. Aan de keukentafel van de boerderij snijden de veehouders Theo Kemp, Jaco Kastelein, parttime boer Sjaak Voorend en LTO bestuurslid Klaas Barendregt niet het simpelste probleem aan. Ze nemen de tijd, want het zit ze hoog.
De boodschap: boeren rond de Nieuwkoopse Plassen, zoals in de graslanden langs De Meije, maken zich ernstig zorgen. De plassen zijn Natura2000 gebied, internationaal beschermde natuur. En daar gelden strenge normen voor de uitstoot van stikstof, want deze meststof is slecht voor de natuur. De boeren uit de buurt willen maximale duidelijkheid over de uitgangspunten en berekeningen van de uitstoot. Maar krijgen die niet, zeggen ze.

Het gevolg is dat ze gissen naar de diepere bedoeling van wat ze gebrek aan provinciale transparantie noemen. Vorige maand stonden ze op het punt een brief op poten aan staatssecretaris Bleker te overhandigen, tijdens diens bezoek aan een nieuwe natuurboerderij in Oukoop, bij Reeuwijk. Ze hielden zich in, en richtten zich op gedeputeerde Weber van 'groen'. Die blijkt nu niet bereid de boeren persoonlijk te woord te staan.
De graslanden tussen De Meije en de Nieuwkoopse Plassen, onderdeel van de Ecologische Hoofdstructuur van aaneengesloten natuurgebieden, zijn al jaren inzet van een conflict. Het plan ze in te richten als moeras- en rietland stuit of fel verzet van de veehouders die er nog actief zijn. Intussen is er een compromis in de maak met Natuurmonumenten, dat een deel van de gronden in eigendom heeft. Het houdt in dat vijf van de acht bedrijven kunnen blijven.
Voorend, Kastelein, Kemp en Barendrecht vrezen echter een verborgen agenda. Die houdt in dat de provinciebestuurders diep in hun hart toch gewoon alle boeren weg willen hebben. Ze baseren zich daarbij op een twee jaar oud haalbaarheidsonderzoek. Daarin staat dat als alle veehouders uit de Meijegraslanden verdwijnen, in een klap het stikstof-probleem voor het hele Natura2000 gebied opgelost zou zijn. „Nou, toevalliger kan het niet."
De vier betogen dat de landbouw slechts een fractie bijdraagt aan de uitstoot van de schadelijke meststof: l tot 2 procent. „Verkeer en industrie zijn in dit deel van het land vele malen belangrijker als vervuiler," zegt Barendregt.
Volgens Kastelein begint de tijd te dringen. Rond de jaarwisseling worden knopen doorgehakt over het Natura2000-gebied en de stikstofcijfers. Voorend: „We willen meedenken, maar vrezen voor voldongen feiten te worden geplaatst."
Woordvoerder Astrid Vlaminkx van gedeputeerde Weber laat in een reactie weten dat de provincie kiest voor koeien in de wei en natuur langs de Meije. Onderzoek naar de problemen rond het stikstof zouden nog niet zijn afgerond, maar de uitkomsten tot nu toe zouden wijzen 'op een serieus vraagstuk'.
Ze stelt dat er niets te verbergen is. „Maar soms is er gewoon tijd nodig om zaken eerst uit te werken om onduidelijkheid en mist te voorkomen." Hoewel nog niet alle onderzoeken klaar zijn, gaat de provincie de boeren nu wel bijpraten. Dat gebeurt op l november.
Dat Weber het gebied niet serieus zou nemen, wordt ontkend. „We ondersteunen nieuwe manieren van natuurvriendelijke landbouw." Daarbij wordt verwezen naar de steun voor de natuurboerderij in Oudkoop. „De provincie wil ook serieus aan de slag met de boeren in de Meijegraslanden."

Bron: AD Woerden 13 oktober 2011

Bouwproject De Florijn moet dorp een oppepper geven

HARRIE VAN OPSTAL
ZEGVELD - De nieuwbouw op de plek van de vroegere Rabobank moet Zegveld een flinke stimulans geven. Ontwikkelaar Bolton heeft een bouwplan klaarliggen voor het verouderde bankgebouw naast verzekeraar OVM aan de Middenweg. Architect Gert-Jan de Jong van architectenbureau ARC2 uit Almere, geboren en getogen Zegvelder, ontwierp het complex met winkel- en bedrijfsruimtes en vijftien appartementen. De Florijn is een van de grootste bouwprojecten in Zegveld sinds jaren.
Het Rabobankgebouw naast supermarkt Coop van Piet Bremmer is een aantal jaren geleden leeg komen te staan. De bank haalde haar kantoor uit Zegveld en heeft nu alleen nog een pinautomaat naast de ingang van de supermarkt. Ook verdwenen in de loop der jaren verschillende winkels uit het dorpshart.

DOODSE AANBLIK
Verzekeraar OVM is nu gehuisvest in de voormalige slagerij. Maar de zijden aan het parkeerterrein en de Prins Bernhardstraat van het winkelblok bieden nu een nogal doodse aanblik. Bouwer/ontwikkelaar Bolton kocht het gedeelte voorbij de OVM en benaderde Gert-Jan de Jong voor een ontwerp. „Het is nu een wat rommelig hoekje, maar het is best een groot stuk grond midden in het dorp. Met de vernieuwing moet het aan alle zijden weer een bruisende plek worden. Anderzijds hoort de nieuwbouw goed te passen binnen de bestaande bebouwing," aldus De Jong.
Daarom koos hij voor een vrij traditioneel uiterlijk dat met z'n puntdaken sterk lijkt op gewone woonhuizen. Op straatniveau zijn drie bedrijfsruimten, verdeeld over de drie bovenliggende etages zijn vijftien
appartementen voorzien. Die variëren in omvang van 55 tot 115 vierkante meter. „Ik heb geprobeerd om de nieuwbouw drie voorkanten te geven. En vier bouwlagen is vrij hoog, maar dankzij de laaggeplaatste dakgoot valt dat niet zo op," legt hij uit.
ENQUÊTE
Voor de invulling van de appartementen is met hulp van het dorpsplatform een enquête gehouden onder de dorpsbewoners. „Vooraf werd gedacht dat je groepen als senioren en starters niet moet gaan mengen in één gebouw. Dat zou problemen kunnen opleveren. Verrassend was dan ook dat veel geënquêteerden aangaven zo'n mix juist leuk te vinden. Wie weet is men hier, anders dan in de stad, meer gewend dat mensen van verschillende leeftijden met elkaar leven en wonen. Dus daarom zijn nu op de eerste etage grotere eenheden die onder andere senioren aanspreken. De zolderetage bevat appartementen die juist wat kleiner zijn en daardoor binnen het bereik van starters liggen," aldus De Jong. „Ik verwacht dat het pand een mooie aanwinst zal zijn voor het dorp."

Bron: AD Woerden 6 oktober 2011

Kamerik krijgt nieuwe nessen langs de Grecht

KAMERIK/ZEGVELD - Langs de Grecht, een middeleeuws kanaal tussen Woerden en Woerdense Verlaat komen nog meer 'nessen'. Dat zijn buitendijkse natuurgebieden die vooral uitblinken door een bijzondere flora.
De nieuwe nessen worden gemaakt van bagger uit de Kamerikse Wetering. Volgend jaar begint Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden met dit project. De bagger wordt getransporteerd naar een weiland met een dijkje eromheen aan de Zegveldse kant van de Grecht. Zodra de blubber voldoende stevigheid heeft, wordt het ingericht en de huidige dijk aan de Grecht weggehaald.
De bestaande nessen zijn eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten en niet toegankelijk voor het publiek. Ze zijn bijzonder omdat ze hetzelfde (hoge) waterpeil hebben als de Grecht. Daardoor groeien er zeldzame moerasminnende planten. Die zijn het beste te bewonderen vanuit een boot, of vanaf de kade aan de Kamerikse kant van de Grecht.
De Stichtse Rijnlanden slaat met het project twee vliegen in een klap. De (nieuwe) dijk wordt sterker dan de oude en er ontstaat meer ruimte voor water en natuur.
Het baggeren van de wetering in Kamerik is een volgende fase in een al langer lopend project. Afgelopen jaar werd al een deel van de oevers voorzien van een nieuwe onderwaterschoeiing.

Bron: AD Woerden 4 oktober 2011

Van wieg tot graf

In deze rubriek vertellen we het verhaal achter een familiebericht. Is er in uw omgeving iemand overleden, die niet vergeten mag worden? Laat het ons weten: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Wim Kastelein (1954 - 2O11)
Duizendpoot achter de schermen

Veertig jaar was Wim Kastelein (57) lid van s.v. Siveo '60 en zeven dagen per week was hij te vinden op zijn club. Soms maar vijf minuten, maar zeker op zaterdag de hele dag. Niet om te voetballen, want al snel was duidelijk dat daar zijn talent niet lag, maar om te zorgen dat anderen probleemloos konden voetballen en daarna of daarvoor terecht konden in de kantine.
Hij maakte het barrooster, hield de voorraden in de kantine bij, zorgde dat alle rangen en standen en de statistieken van het eerste elftal overzichtelijk in de kantine te bekijken waren. De ledenadministratie was bij de punctuele Zegvelder in goede handen en als scheidsrechter floot hij vooral bij de lager spelende senioren, het derde, vierde en vijfde, want dat tempo was wat makkelijker bij te houden dan dat van het eerste.

Wim Kastelein werd in Zegveld in een timmermansgezin geboren. Hij was de derde van zeven kinderen, een zusje overleed toen hij veertien was. Hij ging naar de hbs in Alphen, maar moest die opleiding onderbreken toen hij een zware longontsteking kreeg. Hij ging tijdelijk naar de ulo in Woerden, maar rondde later alsnog de hbs in Alphen af. Hij was als kind een 'schriel mannetje' maar overwon de longontsteking en werd daarna nooit meer ziek.
In Utrecht studeerde hij biologie en deed daarna de lerarenopleiding. Sinds 1979 was hij docent biologie op het Veenlanden College in Mijdrecht. Na een paar jaar ging hij daarnaast economie studeren en in zeven jaar rondde hij die studie af. Sindsdien gaf hij vooral economie op het VLC.
Op een verjaardag van haar neef leerde Wim zijn latere vrouw Hanneke kennen. Omdat ze allebei uit Zegveld kwamen, kenden ze elkaar al wel, maar die verjaardag werden ze echt gekoppeld. Ze kregen twee dochters. Het organisatorische talent en de secuurheid waarmee hij alles deed, maakten dat Wim al heel snel in het bestuur van Siveo terechtkwam en zelfs zestien jaar voorzitter was. Hij was een binder die met iedereen makkelijk een praatje maakte en die mensen bij elkaar bracht, maar het was geen man van de voorgrond. Hij stelde zich voor als Wim Kastelein en nooit als voorzitter. Als er een feestje was, liep hij niet voorop in de polonaise, maar zorgde juist achter de schermen dat het feest goed liep. Wim had een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en vandaaruit deed hij ongelooflijk veel voor de club. Dat hij daar de titel voorzitter bij kreeg, nam hij voor lief, maar de voorgrond die daarbij hoorde, maakte toch dat hij vijfjaar geleden het stokje overgaf. Vanaf dat moment was hij erelid van de club. Dat betekende overigens niet dat zijn takenpakket ook maar iets afslankte, hij ging zelfs nog meer doen. Siveo is nu nog bezig om lijsten te maken van wat hij allemaal deed, de roosters, de administratie, de inkoop, de teamfoto's. De club weet nu al dat er zeker zes, zeven man nodig zijn om de taken van deze ene Wim Kastelein over te nemen.
Behalve van Siveo was Wim ook gek van plantjes. Tijdens wandelingen vertelde hij zijn vrouw en dochters alle Latijnse namen van het onkruid dat hij zag. En hij was dol op teunisbloemen. Op de Floriade in de Haarlemmermeer vond hij zaadjes voor die bloem en die bleek het in eigen tuin zo goed te doen dat op een gegeven moment bijna de hele tuin vol stond met teunisbloemen. De meeste planten kon hij bij (Latijnse) naam noemen. Als er eens een plant was die hij niet kende, probeerde hij al wel de familie te raden en nam hij een takje of blaadje mee om de plant in een boek op te zoeken. De docent in Wim leerden zijn dochters thuis ook kennen. Hij was betrokken bij hun huiswerk en als zij iets niet snapten, ging hij het uitzoeken en vervolgens aan hen uitleggen, ook al viel het ver buiten zijn eigen vakgebied. Beschermend was hij ook. Een dochter op kamers in Utrecht vond hij maar zozo en hij was blij toen ze later weer thuis kwam wonen. Dat zijn andere dochter vier maanden naar Australië ging, vond hij al helemaal niet makkelijk.
Op vakantie naar verre oorden hoefde voor hemzelf dan ook niet. Anderhalf, twee weken weg in eigen land vond hij doorgaans wel genoeg, want hoewel hij als docent 's zomers zes weken vrij was, had hij als credo: 'Ik ben blij als ik op vakantie ga, maar het is nog leuker om weer naar huis te gaan.' Thuis lag dan in de vakantie ook het clubleven stil, maar toch zag Wim nog kans om van alles te doen bij Siveo. Shirtjes uitzoeken, de tassen van de elftallen klaarmaken. Op zaterdag 4 september stond Wim nog bij het eerste van Siveo te kijken. Zondag maakte een hersenbloeding abrupt een einde aan zijn leven. Hoewel hij die zondag waarschijnlijk al hersendood was, is hij nog een dag in leven gehouden omdat hij het heel belangrijk vond om zijn organen ter beschikking te stellen. De organen van de altijd gezonde Wim - 'Hij nam nog geen paracetamol, alleen wel eens een allergiepil'- bleken in zeer goede staat. Tot grote trots van zijn familie zijn z'n hart, lever, nieren en alvleesklier gebruikt om andere patiënten te helpen.

Bron: AD Woerden 1 oktober 2011