Lezing fotograaf over natuurfoto's

ZEGVELD - Maarten Koch verzorgt zondag een lezing bij Buitenplaats De Blauwe Meije. Samen met andere fotografen vertelt Koch over hoe zij hun mooiste natuurfoto's maken. Tot januari zijn in de Buitenplaats foto's van continue wisselende fotografen te zien. Bezoekers van de lezing kunnen ook hun eigen foto's aan de experts laten zien. Na de lezing volgt er een rondleiding langs de expositie. Toegangskaarten kosten 19,50 euro. De bijeenkomst is van 14.00 tot 16.00 uur aan de Meije 300. www.deblauwemeije.nl

Bron: AD Woerden 29 oktober 2015

Marinierskapel

ZEGVELD - In de Milandhof in Zegveld wordt woensdag 4 november een concert gehouden van de Marinierskapel der Koninklijke Marine en een lezing door Generaal BD v. Uhm. De avond begint om 17.45 uur met de lezing, om 20.00 uur is het concert. Aanmelden kan via: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of na 18.00 uur via 0348-416620. Het doneren van 5 euro p.p. is voor Veteranen Hulp Hond.

Bron: Woerdense Courant 28 oktober 2015

Werk aan de Milandweg

ZEGVELD - Aannemingsbedrijf Van Vulpen voert vanaf 2 november in opdracht van drinkwaterbedrijf Oasen werkzaamheden uit in Zegveld. Oasen legt een nieuwe drinkwatertransportleiding aan onder de Molenweg en de Milandweg. De werkzaamheden duren tot eind december. Doorgaand verkeer op de Molenweg en de Milandweg krijgt de komende twee maanden te maken met  snelheid beperkende maatregelen.

Bron: Woerdense Courant 28 oktober 2015

Marinierskapel speelt in de Milandhof

ZEGVELD - De Marinierskapel van de Koninklijke Marine speelt woensdag 4 november in de Milandhof. Naast het optreden is er een lezing van generaal buiten dienst Peter van Uhm. Ook verhalenverteller Frank Groothof en de Yes Jazz Sisters verlenen hun medewerking. Gratis kaarten zijn verkrijgbaar via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Bij aanmeldingen moet de naam, adres, woonplaats en Vak C worden vermeld. De zaal gaat om 17.00 uur open. Het concert duurt tot 22.30 uur.

Bron: AD Woerden 27 oktober 2015

Kerstkinderkoor

ZEGVELD - Het Kerst kinderkoor start 26 oktober met de repetities. Alle kinderen van Zegveld en de Meije tussen de 7 en 13 jaar mogen mee doen. De repetities worden gehouden in de Milandhof en de tijd is van 17.45 u tot 18.30 uur.

Bron: Woerdense Courant 21 oktober 2015

Geen spoor van gestolen Godiva

door GIJS KOOL

ZEGVELD - Het dertig centimeter hoge bronzen beeldje van kunstenares Maaike Goudriaan is nog altijd spoorloos. Via een internetactie hopen Rebecca de Boer en haar man Juerd van der Burgt van De Blauwe Meije, waar het beeld vorig weekend is gestolen, een spoor te krijgen van het beeld.
„Het omsmelten van een bronzen beeldje als dit levert écht niets op," legt Juerd van der Burgt uit. „Daarom denken we dat de dieven het beeld zo willen verkopen." Op klaarlichte dag hebben, zo denkt Van der Burgt, bezoekers het beeldje van de sokkel gehaald en meegenomen. „Elke bezoeker hebben we die middag gezien, dus we hebben waarschijnlijk ook nog vriendelijk gezwaaid naar de dieven. Dat is een heel wrang idee. Wrang is volgens Van der Burgt, ook het feit dat het nu moeilijk is om niet de bezoekers allemaal als verdachten aan te merken.
„Het maakt ons boos en verdrietig," licht Van der Burgt toe. Beveiliging hebben Van der Burgt en De Boer wel binnen maar niet buiten. „De beeldentuin is duizend vierkante meter groot. Dat is heel lastig met camera's in de gaten te houden. En als de bomen met blad en de struiken in bloei zijn, dan is het helemaal lastig om alles te filmen," licht Van der Burgt toe.
Via Twitter, Facebook en Google Plus hebben de beide uitbaters van de uitspanning het nieuws naar buiten gebracht, om maar te voorkomen dat de dieven een kans hebben om het beeldje door te verkopen. „We hopen dat iemand het herkent en zegt 'Hier klopt iets niet." Het ergst vinden de uitbaters het nog voor de kunstenares en het geschonden vertrouwen. „De variëteit die we in onze beeldentuin hadden tussen de grotere en de kleine beeldjes was erg fijn. We zijn ons nu aan het beraden over of we nog wel kleine beelden kunnen blijven exposeren in de buitenlucht."

Bron: AD Woerden 20 oktober 2015

Oorlogsmonument onthuld

In aanwezigheid van dertien nabestaanden - die speciaal voor de gelegenheid uit Amerika overkwamen - werd aan de Hazekade in Zegveld een monument onthuld. Het monument is ter nagedachtenis aan de tijdens de Tweede Wereldoorlog neergestorte Boeing B-17 Vliegend Fort. Met het monument wordt respect en dankbaarheid getoond aan de mensen die hun leven hebben gegeven voor de vrijheid van Nederland.

Bron: Woerdense Courant 14 oktober 2015

Feestavond WTC Woerden

ZEGVELD - Komend weekend viert de Wielren en Toer Club (WTC) Woerden haar 40-jarig jubileum met een feestavond in de Milandhof in Zegveld. De WTC Woerden werd in 1975 door drie fanatieke fietsers opgerichtop 10 december en is nu een bloeiende vereniging van driehonderd leden. De vereniging kreeg in 1987 een eigen clubhuis aan de Waardsedijk en dat werd door Jan Jansen geopend. Informatie: www.wtcwoerden.nl

Bron: Woerdense Courant 14 oktober 2015

Hoe waardeert u het veenweidegebied?

Deel uw mening en maak kans op een ballonvaart!

Het veenweidegebied is een stukje natuur met een oer-Hollandse uitstraling: groene weiden, fraaie uitzichten op grazende koeien en vele weidevogels. Het veenweidegebied kampt echter met een probleem: de bodem daalt. Bodemdaling leidt tot hoge kosten, bijvoorbeeld voor het beheer en onderhoud van de infrastructuur (wegen, rioleringen) en het waterbeheer. Daarom is de gemeente Woerden in 2014 het programma ontwikkeling veengebied gestart. Doel is om tot een structurele aanpak van de bodemdalingsproblematiek te komen, samen met andere overheden, ondernemers en inwoners.
Maatregelen om de kosten van bodemdaling te beperken hebben mogelijk invloed op de kwaliteit van het landschap, de natuur en de cultuurhistorie. Om helder te krijgen hoe inwoners, bezoekers en ondernemers het veenweidegebied waarderen, doen Hoogheemraadschap de Stichtse Rijnlanden en de gemeente nu een onderzoek. Zodat bij het maken van plannen de meerwaarde van het landschap ook kan worden meegewogen.
Interesse gekregen in het onderzoek? De vragenlijst voor het waarderingsonderzoek is tot 31 oktober a.s. te vinden via www.waarderingveenweide.nl. Ook op de Woerdense Koeienmarkt - woensdag 21 oktober a.s. - zijn de onderzoekers actief. Ze zijn te vinden in een marktkraam in de Kruisstraat. En....    onder alle deelnemers aan het onderzoek verloten de organisatoren een ballonvaart boven het Groene Hart.

Bron: Woerdense Courant 14 oktober 2015

Ido Vunderink stralend middelpunt op expo Oneindig,Geïnspireerd

WOERDEN - Ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van de Woerdense kunstenaar Ivo Vunderink is afgelopen weekend de tentoonstelling Oneindig Geïnspireerd in het Stadsmuseum geopend. Het was een drukte van belang en vele bewonderaars van het werk van Vunderink schudde hem de hand en maakte een praatje. Wie een overzichtstentoonstelling verwacht, komt bedrogen uit; Vunderink laat recent werk zien in Oneindig Geïnspireerd. De tentoonstelling is te bezichtigen tot en met 10 januari 2016.

Bron: Woerdense Courant 14 oktober 2015

Ido Vunderink blijft inspireren

WAT: Opening expositie 'Oneindig geïnspireerd' van Ido Vunderink

WAAR: Stadsmuseum Woerden

WANNEER: Vrijdagavond

LEUK? Indrukwekkende woorden van sprekers én exposant bij deze kleurrijke schilderijen

Het is bomvol in de entree-ruimte van het Stadsmuseum. De expositieopening brengt ruim honderd liefhebbers van het werk van Ido Vunderink op de been die hartelijk worden ontvangen door de exposant. De schilder, één van Woerdens meest prominente kunstenaars, exposeert ter ere van zijn 80ste verjaardag. „Een overzichtsexpositie zou logisch zijn," spreekt conservator Stephanie Rompa de genodigden toe. „Maar Ido had andere plannen. En zo is hier, op een uitzondering na, alleen recent werk te zien. Want Ido schildert nog iedere dag." Bij een opening horen ook sprekers. Vunderink en zijn partner Lex Hildering - ze zijn al zestig jaar samen - luisteren aandachtig. Tot de grote groep liefhebbers behoort ook wethouder Bob Duindam, die op zijn werkplek dagelijks geniet van werk van Vunderink. „Al heel vroeg zien we in jouw werk een eigen stijl, een eigen uniciteit. Tegelijk ben je altijd blijven experimenteren met het schrijven van jouw eigen licht," zegt Duindam. „Geen moralistische of andere boodschap dan het overdragen van het geschilderde gevoel, de emotie op het doek. En als dat je geen snars doet, is het ook goed." Dat Vunderink onlangs te kennen gaf nu pas gelukkig te zijn met zijn eigen werk, maakt ook op de wethouder indruk: „Op deze leeftijd elke dag het overbodige weglaten, het juk van het verleden afgeschud, gelukkig zijn met wat op je pad ligt Natuurlijk wens ik u veel kijkplezier. Maar meer nog wens ik u een blik op 'er mogen zijn'." Met zijn indringende speech krijgt Duindam de handen geheel terecht op elkaar. Spontaan neemt Vunderink zelf ook het woord en geeft uitleg over zijn recente werk. Maar wanneer hij zijn partner Lex bedankt voor alle steun, hebben spreker én publiek moeite het droog te houden. „Leuk hoor, dat iedereen er is, echt fijn. Ook brengen mensen bloemen mee, lief vind ik dat. Maar mijn grootste dankbaarheid gaat uit naar Lex. Want zonder jou... Jij bent er altijd voor mij." De tranen blijven nog nét binnen. „Buiten is het herfst, maar hier binnen duurt de zomer nog wat langer," vindt Stadsmuseum-bestuurslid Nieck Engelhard. De Vunderink-expositie is tot en met 10 januari te zien.

Bron: AD Groene Hart 13 oktober 2015

'Wij hebben offers gebracht, jullie hebben meer geleden'
Emoties komen boven op plek waar vliegtuig neerstortte

door DENNIS L'AMI

ZEGVELD- Ruim 70 jaar na het neerstorten van het Amerikaanse gevechtsvliegtuig San Antonio Rose in een weiland aan de Molenweg bezoeken nabestaanden van de slachtoffers de plek om een monument te onthullen. 'Wij hebben offers gebracht, maar jullie hebben meer geleden, zegt Marion McCormick, een zus van de omgekomen soldaat Delmar Decker.
„Het is erg leerzaam geweest," vertelt McCormick terwijl ze de boerderij bezichtigt waar twee overlevenden hun heil zochten direct na de crash. „Je moetje realiseren dat wij als familie anderhalf jaar in onzekerheid hebben gezeten. Mijn broer kon vermist zijn, of ergens ronddwalen. Of dood zijn, natuurlijk."

McCormick, afkomstig uit Pennsylvania, is met haar drie kinderen naar Nederland gekomen. „Onze familie leeft zeer verspreid. Zij wonen in Texas, Wyoming en Tennessee. Dus dat we hier met zijn allen zijn is al bijzonder. Na een paar dagen musea bezoeken in Amsterdam zijn we ontzettend blij dat we zijn gekomen." Eén van haar zoons bevestigt haar verhaal. „Het is mooi om te zien dat jullie zo dankbaar zijn," zegt hij. Zijn moeder kijkt ongelovig, is even stil en vertelt zichtbaar aangedaan: „Ik was veertien toen het gebeurde. Het hele land leefde zó mee met Europa. Dat soort patriottisme is er nu niet meer in de Verenigde Staten. Na de Vietnamoorlog is oorlog een vies woord geworden, niet iets waar je anderen mee hielp."
Dirk Heemskerk was een jongen van 10 toen het vliegtuig over zijn ouderlijk huis aan Hogebroek, tegenwoordig de Molenweg, scheerde „De kogels vlogen in het rond," vertelt hij. „Duitse jagers schoten op het inmiddels brandende toestel. Ik weet nog dat een buurvrouw riep 'God, ze springen eruit!' Mijn vingers trillen weer als ik het vertel."
In het weiland komen de emoties boven. „Pas anderhalfjaar nadat het was gebeurd werd duidelijk dat mijn broer was omgekomen op deze plek. Om dan nu hier te staan..." In het landschap is nog altijd zichtbaar dat hier een vliegtuig is neergestort. „Zijn rechterkant raakte als eerste de grond," weet Heemskerk nog. Inwoner Piet Brak: „Er stond nog heel lang water in dit stuk grond." Anno 2015 herinnert een komvorm in het weiland nog aan de gebeurtenissen uit februari 1944.
McCormick weet niet of er lessen zijn te trekken uit de dood van haar broer. „Wij kenden het geluk dat er niet werd gevochten op Amerikaans grondgebied. Daarom kun je zeggen dat wij natuurlijk offers hebben gebracht door de levens van omgekomen jonge soldaten. Maar daar moet je meteen aan toevoegen dat de mensen hier nog veel meer hebben geleden. Het vond nu eenmaal hier plaats."
„Het is goed dat er nu een monument komt. Historisch besef is nooit weg, gezien de huidige vluchtelingendiscussie," besluit Piet Brak.

Bron: AD Woerden 9 oktober 2015

Toptappers!

Het prachtige week was niet het enige ingrediënt dat 'Zegveld smaakt naar meer' tot zo'n groot succes maakte. De vierde editie kenden 11 enthousiaste deelnemers die zorgden voor mooie gerechtjes. Het plein stroomde vol en voor bezoekers was het puur genieten. Ook voor de kinderen was er genoeg te smullen. De wat oudere jongeren, vanaf 18 jaar, konden de strijd met elkaar aangaan tijdens een Head to Head Tap-challenge. Tegenover elkaar deden de deelnemers hun uiterste best om het allerbeste biertje te tappen, lettend op spoelen, tappen, afschuimen, serveren en schuimkraag. Rond half tien maakte de biertap plaats voor een optreden van de band Bassta.

Bron: Woerdense Courant 7 oktober 2015

Ikonen en fresco's

ZEGVELD - Eeuwenoude ikonen en fresco's van Bijbelse personen en voorstellingen passeren de revue in de cursus die wordt gegeven in de tuinkamer aan de Milandweg 30. Info: 0348-690160.

Bron: Woerdense Courant 7 oktober 2015

Voor onze vrijheid
Monument voor bemanning bommenwerper San Antonio Rose

door Chris Ververs
ZEGVELD - Het hele dorp loopt uit als de B17-bommenwerper San Antonio Rose tijdens de Tweede Wereldoorlog neerstort in het weiland bij Zegveld. Het toestel is kort daarvoor door de Duitse jachtvliegers neergehaald. Acht Amerikanen komen om. Twee overleven ternauwernood dankzij hun parachutes. Donderdag wordt een monument onthuld als eerbetoon aan de slachtoffers.
Geen schijn van kans heeft de Amerikaanse bommenwerper op die bar koude 22e februari in 1944. Zeker zes Duitse jachtvliegtuigen doorzeven de San Antonio Rose, waarna het toestel op de veenbodem te pletter slaat. Acht van de tien bemanningsleden zijn dan waarschijnlijk al dood. „Het is een bloedbad aan boord. Mensen zijn in het hoofd geraakt. Dat twee man het er nog levend vanaf brengen, is een wonder", vertelt Wout Verweij, die het monument ontwierp.
47 jaar woont hij in het Woerdense dorpje. De crash fascineert hem nog steeds. „De tienkoppige bemanning komt terug van een missie in Duitsland. Doel is zo veel mogelijk bommen werpen op het industriegebied bij Brunswijk, waar onder meer oorlogsvliegtuigen worden gebouwd", weet Verweij. „In Duitsland is de staart al kapotgeschoten door afweergeschut. Dankzij een dik wolkendek en vier buitenboordmotoren ontsnappen ze. Op de weg terug naar Engeland worden ze in Nederland geconfronteerd met een strak blauwe lucht. Slecht nieuws..."

Het duurt dan ook niet lang voordat de nazi's het Amerikaanse vliegtuig opmerken. Bij vliegbasis Soesterberg stijgen zes jachtvliegtuigen op. „Ze hebben vrij spel. Het is prijsschieten", vertelt Verweij begeesterd. „Het gaat van rakke-takketak."
Twee Amerikanen weten wonderwel aan de Messerschmitts te ontsnappen. „Ze kloppen aan bij boer Cornelis Bol en vragen om whisky tegen de pijn. Maar behalve wat wijn heeft hij alleen melk in huis. Dorpsdokter Roskot wordt gehaald. „Ze zijn allemaal door de Duitsers gevangengenomen. Vier maanden zitten ze vast, onder meer in Kamp Amersfoort. Maar... ze overleven wel de oorlog."
Nabestaanden
Dertig jaar lang loopt Verweij al met een metaaldetectortje door het weiland. Zijn schuur ligt vol met restanten van de bommenwerper. Duitse patroonhulzen, de motor van het boordwapen, een pantserplaat uit de cockpit. Contact met nabestaanden is er ook. „Van restanten laat een nichtje een hangertje maken."
De dag die de levens van vele families voorgoed verandert, mag nooit worden vergeten. Daarom ontwierp Verweij samen met een paar Zegvelders een monument. Een vooraanzicht van de B17. Daarboven de tekst: 'Gesneuveld voor onze vrijheid'. „Het komt in de sloot te staan. Vlak bij het weiland waar nog altijd resten worden gevonden."
Drie families uit de Verenigde Staten zijn donderdag aanwezig bij de onthulling; een zus van de navigator, een nicht van de copiloot en een neef van de piloot. Samen met hun gezinnen. Ook een afgezant van de Amerikaanse ambassade en burgemeester Victor Molkenboer wonen de ceremonie bij. „De Last Post en het Amerikaanse volkslied worden gepeeld. Voor de familie betekent het heel erg veel dat er nog steeds aandacht is voor hun verlies."

Bron: De Telegraaf 6 oktober 2015

Jeroen de pauw zoekt een vrouw

door: GIJS KOOL
ZEGVELD - Na twaalf maanden scharrelen met een kippenhen wordt het voor Jeroen de pauw hoog tijd voor een meisje van zijn eigen soort. Althans, dat vindt Rebecca de Boer van uitspanning De Blauwe Meije in Zegveld waar Jeroen sinds vorig jaar woont. „Een wielrenner vond een pauw hier wel passen en bracht een jaar geleden een zelf uitgebroed pauwenkuiken hier. Onze buurman, acteur Bram van der Vlugt, die hier weleens komt, vond het wel een goed idee om de pauw Jeroen te noemen." Vóór de donkere dagen voor de kerst wil Rebecca graag een vrouwtje voor Jeroen regelen.
„Nu scharrelt hij de hele dag met een jonge kip die sinds kort eieren is gaan leggen. Jeroen vindt dat allemaal maar raar. De relatie tussen Jeroen en de kip is natuurlijk niet hetzelfde als een passionele relatie met een pauwenhen," weet De Boer.
Jaloers
Hoog tijd dus voor een nieuw chickie voor Jeroen. „De nieuwe pauwenhen moet jong en gezellig zijn," vindt De Boer. Het nieuwe pauwenvrouwtje moet niet te jaloers aangelegd zijn, want Jeroen is erg hecht met de kip. „Ze lopen de hele dag samen. Maar ze hebben een lat-relatie, want Jeroen slaapt 's nachts in de boom en de hen slaapt bij de andere kippen in het hok." Het is een aardige beestenboel bij De Blauwe Meije, met geitjes, kippen en natuurlijk de pauw. De Boer vindt deze Jeroen de pauw wel een beetje lijken op diens naamgenoot die elke werkdag op televisie is. „Deze Jeroen heeft ook zo'n vlassig dingetje op zijn hoofd." De Jeroen Pauw van televisie, die naar eigen zeggen met heel wat vrouwen het bed heeft gedeeld, heeft nog niet gereageerd op het verzoek van deze krant om de jonge pauw een aantal tips te geven om het vrouwelijk schoon aan de haak te slaan.

Bron: AD Woerden 6 oktober 2015

Het smaakt naar meer in Zegveld

Het smaakt naar meer, dat gold zaterdagmiddag zeker voor de deelnemers van de biertapwedstrijd. Deze tapcompetitie maakte deel uit van het culinaire festijn 'Zegveld smaakt naar meer'. Onder anderen Natascha (links op de foto) en Robin (rechts) gingen de strijd met elkaar aan. Verder kon men producten uit Zegveld en omgeving proeven: Van simpele lekkernijen tot culinaire hoogstandjes.

Bron: AD Woerden 5 oktober 2015

Eindelijk gelukkig met mijn eigen werk

Schilder Ido Vunderink is hoogstwaarschijnlijk de meest markante, prominente en gewaardeerde kunstenaar in Woerden. Zijn kroonjaar - onlangs werd hij 80 - is aanleiding voor een expositie, van 10 oktober tot en met 10 januari in Stadsmuseum Woerden, die de titel 'Oneindig geïnspireerd' draagt.
Kunstenaar Ido Vunderink genoot zijn opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam (1975-1980) en woont en werkt al bijna veertig jaar in zijn woning aan De Meije samen met partner Lex Hildering.
Hoe bent u in De Meije terechtgekomen?
„Ik groeide op in Amstelveen en ons eerste huis kochten we daar. In zo'n chique straat, vreselijk vond ik het. Rust, ruimte en groen vonden we hier. We kijken diep het landschap in en zien alleen groen. Oneindige weidsheid en de ongerepte natuur met weilanden en sloten. En die luchten. Die inspireren mij eindeloos. Honderden schilderijen heeft De Meije mij gegeven. Ook de inwoners zijn heel aardig. Iedereen zegt ons gedag en in de supermarkt krijgen we altijd dikke zoenen van die lieve meiden. We hebben hier mooie vriendschappen gesloten."

U kiest er bewust voor om alleen recent werk te exposeren?
„Ik schilder iedere dag, dus er is werk genoeg. Voor het eerst ben ik gelukkig met mijn eigen werk, sinds een paar maanden pas. Eigenlijk ben ik nu pas een beetje volwassen geworden. Wat anderen van mijn werk vinden, daar heb ik nu volkomen maling aan. Want ik ga steeds verder, laat steeds meer weg, omdat het overbodig is. Lex loopt al die tijd met mij mee en er zijn nog een paar vrienden die kritisch durven te zijn en dan krijg ik op mijn sodemieter. Heerlijk als iemand zegt: 'Ik denk datje een fout hebt gemaakt'. Verdorie,' denk ik dan, 'ik had het niet gezien'."
Hoe heeft uw jeugd u beïnvloed?
„Ik was altijd 'domme Ido', want ik kon niet lezen en schrijven. Tegenwoordig weten we dat het dyslexie is. Ik moest dus naar een school voor domme kinderen. Ik werd gek in die klas, kon niets opnemen. Was altijd in paniek. Daar krijg je wel een tik van. Maar ik heb het juk van vroeger van mij afgeschud, mij er uit geknokt. Ik mag er nu zijn. Dat je toch tachtig moet worden voordatje dat kan zeggen. Ik kan nu zelfs voorlezen. Maar een echt moeilijk artikel leest Lex voor."
Voorheen schilderde u veel in blauw en paars. Nu in rood, groen, roze en zelfs geel.
„Opeens had ik een tube geel in mijn handen. Ik kon nooit iets met geel. Opeens lukte het. Het is wel een linke kleur hoor, zeker in combinatie met roze wordt het al snel ordinair."
Eén kleiner doek is zelfs helemaal geel.
„Het heet Gebondenheid op een gelukkige middag. Ik krijg er nog steeds tranen van in mijn ogen. Mijn complete gevoel zit daarin. Het symboliseert ons samen. We zaten samen buiten met een plaid om ons heen. De zon ging onder. Wij zijn al zestig jaar samen. Lex was zeventien en ik achttien. Het is echt ons schilderijtje. Als ik dood ga, denk ik dat die op de kist komt te staan."
U vergelijkt uw werk vaak met muziek.
„Een doek moet lópen, net als muziek. Als een koor gaat zingen en iemand slaat keihard op de pauken, dan schrik je je dood, dan zit de hele zaal rechtop. Als er bij het Zwanenmeer een juf omvalt, ligt het publiek in een deuk. Want dan klopt er dus iets niet. Dat heb je met een doek ook. De lijnen lopen over van groen naar geel en weer naar groen. Het is een trilling, een ritme. Horizontaal, verticaal, lijnen die elkaar vasthouden. Ping pong pong, póm póm póm, en dan die hoogtepunten er bovenuit, het koor. Die inhammen zijn rustpunten. Het gaat altijd naar buiten en naar boven. Het loopt oneindig door."
Luistert u naar muziek tijdens het werk?
„Ja, van klassiek tot zang, heel gevarieerd. Chet Baker vind ik altijd mooi, al sinds mijn pubertijd. Lex vindt het afschuwelijk. Maar die Chet Baker, dat is toch wat. Dan is ie helemaal out van de drugs en dan blaast hij op die trompet en dan staan de tranen in mijn ogen. En dan zingt hij een heel teer lied en dan denk ik: 'oh, wat mooi'. Vlak voor je dood zo zingen, zo dicht bij de jezelf."
Schildert u nu ook voor uzelf?
„Ja, ik moet er zelf gelukkig mee zijn. Er zijn ook mensen, die vinden er geen drol aan. Dan zeg ik: 'Je hebt helemaal gelijk, ik ook niet'. Als mensen het niet snappen of niet mooi vinden, vind ik dat echt prima. Het gaat er nu om dat ik mijzelf accepteer. Daarmee houdt het malle denken nog niet op. Ik kan nachten wakker liggen om een kleur. Dan weet ik dat het anders moet, maar niet hoe. Dan ben ik aan het zoeken, want het moet goed zijn. En dan, opeens, lijkt het of God mij bij de hand pakt en zegt: 'Kom op jongen, nu even je best doen'. En dan lukt het opeens."
Hoe lang werkt u aan een schilderij?
„Soms doe ik weken over een doek en soms een dag. Als ik iets moet veranderen, dan moet je het hele doek veranderen. Sommige doeken bestaan uit wel vijftien lagen verf, loeizwaar zijn die dingen. Een fijnschilder zal ik nooit worden. Een paar uien, een geknakte bloem en een theedoek die zielig naar beneden hangt met die plooien: dat hadden we al eens gezien, denk ik dan."
Hoeveel doeken heeft u geschilderd?
„Duizend, denk ik wel. Er zijn er ruim zeshonderd weg, de hele wereld over. In Europa, maar ook de VS, Canada, Japan, Zuid-Korea. En er zijn dus honderden schilderijen waar ik geen afscheid van kan nemen."
U bent tachtig geworden. Hoe voelt dat?
„Veel mensen van onze leeftijd zijn ziek of ze gaan dood. Dat vind ik moeilijk. Toen ik een paar keer ziek was, besefte ik dat ik nog maar zo kort heb. Eigenlijk heb ik nog tweehonderd jaar nodig. Maar nu schilder ik voor mijzelf, ik verkoop ze niet eens. Ik wil iets achterlaten waarvan ik denk dat het 't aanzien waard is. Als kind was ik al vaak ziek en wat zwak. Eigenlijk is het een wonder dat het nog allemaal zo goed gaat. En als je nu kijkt hoe fijn wij het hebben, dan heeft God ons heel goed bedeeld. Ik schilder wat ik wil, we wonen prachtig in De Meije en we zijn nog steeds gek op elkaar."

Bron: AD Woerden 3 oktober 2015

Roestende kerkramen maken grote opknapbeurt noodzakelijk

ZEGVELD - Dat roest èrg sterk kan zijn, blijkt wel bij de raamankers van de hervormde kerk in Zegveld.
De ankers, die het raam op hun plek moeten houden, zijn in de vochtige muren zo gaan roesten dat ze de stenen juist een beetje uit elkaar hebben geduwd. Het eerste raam is uit de muur gehaald, roestvrij gemaakt en heeft een nieuwe coatinglaag gekregen. „Dat raam kan er weer honderd jaar tegenaan," verwacht kerkrentmeester Bernard van Dam uit Zegveld.
De kosten voor dit roestvrij maken van de raamankers en het opknappen van het raam zijn 12.000 euro, per stuk. In de loop van volgend jaar maken de kerkrentmeesters een nieuw plan voor de zeven andere ramen.
Klussen
Dit jaar staan er nog meer klussen op het programma. Zo ligt sinds deze week de torenhaan bij een restaurateur om opnieuw verguld te worden en heeft schilder Jan Beukers de dakgoten en de galmgaten een frisse kleur gegeven.
Om ervoor te zorgen dat de vocht-problemen in de muur tot het verleden behoren, wordt in de komende weken het voegwerk vervangen. „Dit gaan we in etappes doen," legt de kerkrentmeester uit. „Dan moet blijken of de vochtpro-blemen zijn opgelost, of dat we ook aan de binnenkant maatregelen moeten nemen." Het eerste opgeknapte kerkraam staat inmiddels op zijn plaats. Aan schilder Beukers de schone taak om het ijzer weer groen te schilderen. Daarna komen ook de nieuwe ruitjes er weer in.

Bron: AD Woerden 2 oktober 2015