Siveo

ZEGVELD - Voetbalvereniging Siveo '60 houdt vrijdag 9 december haar algemene ledenvergadering. Deze begint om 20.00 uur in de kantine op sportpark De Beemd aan de Milandweg.

Bron: Woerdense Courant 30 november 2016

Verenigingen

ZEGVELD - De volgende editie van het Verenigingenspel in Zegveld vindt zaterdag 28 januari plaats in de Milandhof aan de Middenweg 2. Inschrijven kan via de Culturele Stichting Zegveld.

Bron: Woerdense Courant 30 november 2016

Sinterklaas in Zegveld

ZEGVELD - Sinterklaas en zijn Pieten kwamen zaterdag in Zegveld aan. Uiteraard maakten de Goedheiligman en zijn gevolg een rondrit door het dorp, vergezeld van muziek en tal van kinderen. De Sint, die al even in het land is, kon ook de Zegveldse jeugd verblijden met zijn aanwezigheid. Na de rondgang door het dorp, streek het gezelschap neer in de Milandhof, waar een feestelijk programma werd afge-
werkt, compleet met strooigoed en een cadeautje.

Bron: Woerdense Courant 30 november 2016

Ido Vunderink staat in de spotlights
Schilder selecteerde 23 schilderijen

Door Winny wan Rij

Sinds zondag is Galerie van Slagmaat omgetoverd tot het domein van Ido Vunderink. 23 door hem geselecteerde doeken zijn t/m 14 januari te zien in galerie en aangrenzende expositieruimte. "Daar moet geen andere kunst bij," zegt de 81-jarige kunstschilder die houdt van harmonie.

WOERDEN/ZEGVELD - "Alles is verwijderd, anders is het een rommeltje." Het past bij de man die ook thuis zorgt vooreen opgeruimd huis. "Als een kandelaar scheefstaat zet ik het recht, als er een krant
ligt, ruim ik die op." De expositie is dan ook helemaal Ido. Er komt geen muziek bij, er worden geen gedichten voorgedragen. "Dit moet genoeg zijn." Pas sinds zijn tachtigste durft hij te zeggen 'Ik maak
mooie dingen', terwijl hij al sinds zijn vierde schildert.
"Mijn moeder schilderde ook en mijn eerste werk was een vaasje met viooltjes." Hij schildert nog steeds vazen met bloemen maar nu veel abstracter. "Ik abstraheer het, versimpel het heel erg. Ik zet
vooral een stemming neer, maar kan ook heel naturalistisch schilderen." Zijn werken hangen over de hele wereld.
"Noord- en Zuid-Amerika, Korea, China, Azerbeidzjan, heel Europa," somt zijn partner Lex Hildering op. Ze zijn al 61 jaar samen waarvan 40 jaar in de Meije. Daar is de eigen Galerie Vermeije waar veel van Vunderink's werken hangen. "Dat wisselt steeds." Vanwege gezondheidsredenen organiseerde hij een paar jaar geen speciale expositie. "Dan kwamen er in vier weekenden wel 600 mensen, zo leuk. Dan
loopt iedereen door het huis, de galerie, de tuin, een drankje en hapje erbij, enig maar erg vermoeiend. Misschien dat het dit voorjaar weer lukt, ik heb werk genoeg, wel 300 nieuwe doeken." Vunderink
schildert onverminderd voort.
"Vroeger ging ik op zondag naar de kerk, nu schilder ik op zondag zelf kleine preekjes. Ik heb talent maar het is hard werken. Soms schilder ik hele doeken weer opnieuw en zitten er misschien wel negen andere lagen verf onder het uiteindelijke werk." "De doeken maken wat los," zegt Mariette van Slagmaat die erg blij is met deze expositie. "Er zitten allemaal verrassingen in zijn werk, het leeft."

Zijn werken zijn goed, maar wat zegt dat, vraagt Vunderink zich af. "Dat zegt me niks. Ik heb dit talent maar kan geen auto's repareren. Je moet gewoon je best doen." Hij kan er enorm van genieten als een doek af is, maar de verlegenheid blijft. "Ik vind het een wonder dat iemand een doek koopt."

Bron: Woerdense Courant 30 november 2016

Kunstenaar Ivo Vunderink maakt nu zijn beste schilderijen
'Ik snap nu pas hoe het werkt

door Dennis l'Ami

Woerden - Kunstenaar Ido Vunderink (81) heeft een verschrikkelijke periode achter de rug, maar dat zie je niet aan hem af. Vriendelijk en met een goed woord voor iedereen richt hij zijn nieuwe expositie in bij Galerie Slagmaat.
Allerlei ouderdomskwalen zorgen er de afgelopen jaren voor dat hij regelmatig in het ziekenhuis ligt. Even lijkt zijn leeftijd hem definitief parten te gaan spelen en vreest Vunderink dat het einde nadert. Zelfs zijn zo geliefde schilderkwasten moet hij soms even laten staan. „Dat is gelukkig achter de rug", zegt hij opgetogen. Hij herstelt en slikt handenvol pillen. Maar hij is terug.
Vunderink is van de schoonheid en zachtheid. Hij kan er met zijn verstand niet bij, bij die hardheid in de maatschappij. Zelf is hij de liefheid zelve, al is hij daar bescheiden over. „Soms zie ik een vrouw heel mooi lopen en dan zeg ik dat tegen haar. Wordt die man die ernaast loopt boos. Voordat hij me te lijf gaat roep ik dan maar: ik ben homo! Ik zit niet achter je vrouw aan!"

Met een tomeloos optimisme en een nog altijd niet aflatende drang tot schilderen produceert hij weer schilderijen als in zijn beste jaren. „Nee hoor. Beter nog. Ik ben op mijn vierde jaar begonnen met schilderen, ik snap nu pas, 77 jaar later, hoe het werkt", zegt hij lachend. Zijn bescheidenheid is niet helemaal terecht: hij is een gevierde kunstenaar en verkoopt goed. In binnen- en buitenland, maar ook dichtbij huis. Zo gingen er alleen al zestig schilderijen richting het stadhuis.
Toch kan hij nog altijd knap onzeker zijn over zijn eigen kunnen, iets wat een oorsprong heeft in zijn jeugd. „Ik ben dyslectisch en belandde daardoor op een school met moeilijk lerende kinderen. Daardoor dacht ik dat ik dom was en ik voelde ook dat anderen zo naar me keken. Pas heel veel later durfde ik af en toe te denken dat ik misschien toch wel wat kon."
Dat laatste is een understatement. Met zijn kenmerkende stijl - een terugkerende zoektocht naar orde en rust in de compositie - is hij misschien wel de belichaming van zijn geliefde De Meije en een boegbeeld voor de kunst in deze regio. „Het liefst zet ik klassieke muziek op tijdens het werk in mijn atelier. Ik hou van de stilte en het uitzicht. Bezoek heb ik liever niet als ik lekker aan het werk ben en ik ben nog elke dag bezig. Dat zal nooit meer veranderen."
Suf
De opmerkelijke hoeveelheid energie die hij nog heeft was hij tijdelijk even kwijt. „Na de operatie heb ik heel veel medicijnen meegekregen maar daar werd ik alleen maar suf van. Sinds ik de helft daarvan niet meer gebruik, voel ik me stukken beter!"
Precies is hij ook nog altijd. Als de galeriehoudster en een vrijwilliger een schilderij ophangen, blijkt de lijst iets uit het lood te hangen. „Links moet een centimeter omhoog, dan hangt het recht", zegt hij. „Orde scheppen in de chaos, ik kan het niet laten."

Bron: AD Woerden 26 november 2016

Honderden liters verf waren nodig, een halve eeuw geleden, om de watertoren in De Meije een witte kleur te geven. Vandaag de dag is de markante toren de enige in de regio dit nog in functie is.
Hoe Pietje Potlood wit werd

Een tafereel was het voor bewoners die langsfietsten: helikopters die af en aan vlogen om pijpleidingen naar het pompstation in Kamerik te brengen. Thom de Kort (68) werkte nog maar net bij het drinkwaterbedrijf toen hij dat in 1976 meemaakte. „Het laten overvliegen van die buizen kostte veel geld", weet hij nog. „Een gulden per vliegseconde om precies te zijn."
De renovatie van de watertoren in De Meije begon kort daarna. „Zelf heb ik het puntje van de toren nog aangeraakt", blikt De Kort lachend terug. „Het vuil moest eraf geschrobd worden en vervolgens werden de gaten gedicht"
Daarna kreeg de grijze toren een witte kleur. „Een enorme klus was dat", weet De Kort nog. „Honderden liters witte verf waren nodig om dat voor elkaar te krijgen."

Maar het was de moeite waard. De Kort is verbaasd dat de witte kleur anno 2016 nog steeds zo goed is blijven zitten. „Je ziet alleen wat groene vlekken als je goed kijkt."
Het gebeurde een keer dat een van de werknemers tijdens het opbouwen van de steiger een steigerpijp van 40 meter hoogte per ongeluk liet vallen. „Die viel loodrecht naar beneden de grond in. We hebben deze nooit teruggevonden", vertelt De Kort.
De renovatie was hard nodig. „Het bouwwerk had veel schade opgelopen tijdens de Tweede Wereldoorlog", vertelt de man. De toren werd destijds gebruikt door de Duitsers, die deze gebruikten als uitkijk en als schuttersplek. Helaas viel daardoor het bouwwerk ook ten prooi aan beschietingen.
Om die reden was vernieuwing hard nodig. Drinkwaterleiding De Elf Gemeenten - die toen het beheer over het drinkwater had - nam het project op zich. Veel waterleidingen moesten worden vervangen. „Er waren ontzettend veel breuken in de regio. Dat is ook logisch, want hier ligt veel veengrond. Daardoor lagen de leidingen niet stabiel en verzakten."
Dat had grote gevolgen voor omwonenden. Het gebeurde meerdere keren dat bewoners geen water uit de kraan kregen. „Zo verouderd was het in die tijd", weet De Kort nog. Bij de watertoren waren overigens ook geregeld breuken. „Een omwonende belde bijvoorbeeld eens om 06.00 uur dat hij een grote fontein water uit de leiding bij de toren zag lopen."
Omdat de oude leidingen in die tijd te dun waren om voldoende water naar de toren te pompen, werd er een extra pompstationnetje in Zegveld aangebracht Toen deze pomp vervangen moest worden, ging het bijna mis. „We waren vergeten een van de leidingen vast te grendelen. Het water spoot opeens omhoog en de hele kelder liep vol. We moesten snel naar de trap zwemmen en eruit klimmen. We hebben nog geluk gehad."
De watertoren - die in volksmond ook wel Pietje Potlood wordt genoemd - werd ontworpen door de architecten C.B Posthumus Meyjes en IJ. van der Linden. In 1931 werd het 57 meter hoge bouwwerk gebouwd. Hoe de toren aan zijn bijnaam is gekomen? „Geen idee", bekent De Kort. „Die naam kent iedereen, maar wij gebruikten het nooit. Vermoedelijk door zijn vorm is die naam ontstaan."
Mysterie
De watertoren had, net als kerktorens, vaak last van vliegjes. „ De treden waren er soms letterlijk zwart van." Om die reden kreeg het watervat in de toren een overkapping. „Dat was om infectie in het drinkwater tegen te gaan."
Ook Wil (69) en Myriam van der Zwet (67) hebben veel herinneringen aan de toren. „Rond mijn vijftiende ging een verhaal de ronde dat er bovenin de toren een man woonde, die soms bij het raam bovenin te zien was", vertelt Myriam. „Ik fietste samen met mijn zus naar De Meije om te zien of dat waar was. We hebben die man nooit gezien. Dat mysterieuze verhaal spookte jarenlang door mijn hoofd."
De twee weten nog goed hoe de toren een nieuwe kleur kreeg. „De witte kleur was stukken beter", vindt Wil. „Dat sprak meer tot de verbeelding."

Bron: AD Groene Hart 19 november 2016

Langste appelschil maken in Voorhof

ZEGVELD - Goede Doelen Dag in de Voorhof staat vandaag op de agenda van 9.30 tot 14.00 uur. De langste appelschil proberen te maken is een van de activiteiten. Naast kramen vol met eten en een groot aanbod aan artikelen, zijn voor jong en oud spelletjes te doen. Damliefhebbers kunnen een potje simultaandammen met meesterdammer Arie de Bruijn. Nieuw is de strippenkaart waarop kinderen spelletjes kunnen doen en autowassers aan de slag gaan. Bedoeling is om zoveel mogelijk geld op te halen voor 'naasten in nood ver weg en dichtbij'.

Bron: AD Woerden 19 november 2016

Speciale fysiotherapiopraktijk voor kankerpatiënten in Alrijne Ziekenhuis
Na bestraling blijven bewegen

door Jan Belt
Groene Hart - Sporten na bestraling of chemotherapie is belangrijk. Speciaal voor kankerpatiënten is er nu een fysiotherapiepraktijk in het Alrijne Ziekenhuis.

Caroline Uittenbogaard behoort tot een select gezelschap. De Woerdense (30) zat bij de eerste 16 cursisten die vorig jaar hun master haalden in de oncologiefysiotherapie, speciaal voor (voormalige) kankerpatiënten. Omdat ze veel weet van wetenschappelijk onderzoek naar kankerbestrijding in combinatie met bewegen, is ze helemaal op haar plek in het behandelcentrum dat fysiopraktijk Van den Berg maakte in twee kamers in het Alrijne Ziekenhuis.
Van den Berg had al een ruimte in het ziekenhuis, maar kankerpatiënten werden ook behandeld aan de Dillenburg in Alphen. Niet handig, zegt Uittenbogaard nu. „Onze klanten liepen door elkaar. Als je door je ziekte kaal bent, voel je je niet op je gemak. We wilden deze patiënten een rustige en veilige plek bieden waar we ze kunnen behandelen en laten sporten."
Lang werd gedacht dat dit slecht was voor de patiënt. Uittenbogaard: „Vaak lagen ze na chemotherapie eerst alleen maar spugend op bed. Maar de behandelmethoden en medicatie zijn verbeterd, waardoor de kwaliteit van leven toeneemt en mensen fysiek meer aankunnen. En ook sneller dan voorheen."
Oncologiefysiotherapie heeft als doel mensen zo fit mogelijk te houden of te krijgen. Uittenbogaard heeft vijf jaar opleiding als bagage Het Genootschap voor Fysiotherapie werkt aan een kwaliteitsregister, omdat kankerpatiënten lastig kunnen inschatten bij wie ze het best terecht kunnen. „Ik moet bijvoorbeeld veel weten van bijwerkingen", zegt Uittenbogaard. „Sommige openbaren zich pas na een halfjaar." Het gaat om maatwerk en daarom heeft haar uitgebreide opleiding meerwaarde.
„Wat een patiënt aankan, kan snel veranderen. Vaak hebben ze moeite met het accepteren van hun grenzen, ze gaan er vaak overheen omdat ze ontzettend gemotiveerd zijn. Soms is het verstandiger even niet op een spinningfiets te gaan zitten."
Voor oncologiefysiotherapie is een verwijzing nodig van specialist of huisarts. Bij Van den Berg beginnen patiënten pas na een uitgebreide intake en conditietest aan de training. „De eerste week na een chemo of bestraling zijn mensen vaak nog moe, de tweede week voelen ze zich al beter en de derde week fit genoeg voor de volgende medische handeling." De bedoeling is dat patiënten zeker tweemaal per week sporten. Uittenbogaard hamert ook op zelfmanagement. „Zo leer ik mensen hoe ze zichzelf kunnen masseren."
Uitlaatklep
Ook als er geen hoop meer is op genezing heeft fysiotherapie zin, aldus Uittenbogaard. „Nog zo lang mogelijk aan tafel kunnen eten of met kinderen kunnen spelen, dat vinden mensen belangrijk." Jaarlijks behandelt Van den Berg tientallen kankerpatiënten. Patiënte Jeannette Boom vindt de speciale fysioafdeling in het ziekenhuis een uitkomst. „Ik sportte vijf dagen per week, het over je grenzen gaan is mij bekend. Begeleiding tijdens mijn behandeltraject vind ik erg belangrijk en het sporten is voor mij ook een uitlaatklep."

Bron: AD Woerden 18 november 2016

Informatieavond over alcohol en drugs

ZEGVELD - ZegveldZorgt houdt vandaag in Gasterij de Milandhof in samenwerking met Jongerenopbouwwerk JeugdPunt een informatieavond over het onderwerp alcohol en drugs. Op deze avond wordt een presentatie verzorgd door een spreker van Victas (Centrum voor verslavingszorg). Daarna volgt er een verhaal van een voormalig alcoholverslaafde die vertelt hoe het is verslaafd te zijn en hoe de weg naar het herstel er uit kan zien. De avond is tussen 20.00 en 22.00 uur en is speciaal bedoeld voor jongeren, hun ouders, sportverenigingen en iedereen met een interesse in het onderwerp. Het adres is Middenweg 2. De toegang is gratis.

Bron: AD woerden 17 november 2016

Man in hoofd gestoken

ZEGVELD - Een 37-jarige man uit Zegveld is deze week bij een vechtpartij in Amsterdam in zijn gezicht gestoken. Mogelijk na een conflict in de relationele sfeer, kreeg de man ook rake klappen op zijn hoofd. Het slachtoffer is na de ruzie naar het ziekenhuis vervoerd en bleek nog goed aanspreekbaar te zijn. Drie mannen uit Amsterdam zijn aangehouden.

Bron: AD Woerden 16 november 2016

Onderscheiding

Zegveld - Gerkla Gerritsen-van der Ham uit Zegveld is zaterdag koninklijk onderscheiden: ze is Lid in de Orde van Oranje-Nassau. De koninklijke onderscheiding werd overhandigd door burgemeester Molkenboer. Gerritsen is al vanaf 1980 intensief betrokken bij de catechesegroep 'Met Elkaar'. Ook is ze betrokken bij 'De Berichtgever', de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPA) en is ze vrijwilligster bij verschillende organisaties. Foto: Alex de Kuijper

Bron: Woerdense Courant 16 november 2016

Lintje voor inzet voor dorpsblad

ZEGVELD Gerkla Gerritsen - van der Ham uit Zegveld is zaterdag benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Ze kreeg het lintje onder andere voor haar inzet voor het dorpsblad De Berichtgever. Het blad is in 1946 opgezet door haar vader, maar van jongs af aan is ze er al nauw bij betrokken. Door haar inzet, aldus burgemeester Victor Molkenboer zaterdag in De Milandhof, kan het blad nog steeds elke maand huis aan huis worden bezorgd.

Bron: AD Woerden 14 november 2016

Carina Sebök spreekt tijdens koffieochtend

ZEGVELD - Het thema van de vrouwenkofie-ochtend op woensdag 16 november is Lichter Leven. Carina Sebök uit Leerdam is dit keer de spreker. Alle vrouwen zijn van 09.30 tot 11.30 uur welkom in Gasterij de Milandhof. Er is een kinderoppas aanwezig, evenals een boeken- en sieradentafel. Bij de uitgang is een collecte. www.hervormdzegveld.nl

Bron: AD Woerden 8 november 2016

Wilgen knotten en bomen planten in Blauwe Meije

ZEGVELD - Nationale Natuurwerkdag valt dit jaar op aankomende zaterdag. Buitenplaats De Blauwe Meije aan de Meije 300 maakt van deze gelegenheid gebruik om het landschap te onderhouden. Vrijwilligers knotten wilgen, maken een takkenwal en poten bomen. Buitenplaats De Blauwe Meije ligt aan de rand van het natuurgebied van de Nieuwkoopse plassen. Rebecca de Boer ontvangt gasten voor de Bed & Breakfast met koffie en zelfgebakken appelgebak. Wie mee wil helpen, is welkom. Aanmelden kan via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Bron: AD woerden 3 november 2016

Concert KNA Zegveld

ZEGVELD - Zoals ieder jaar oefenen de muzikanten van Muziekvereniging KNA Zegveld wekelijks driftig om uiteindelijk het ingestudeerde ten gehore te brengen voor het aanwezige publiek. Door het jaar heen zijn er een drietal van dergelijke vaste momenten waaronder het voorjaarsconcert, het zomerconcert en het najaarsconcert. Het najaarsconcert vindt plaats op zaterdag 5 november om 19.30 uur in Gasterij de Milandhof.
Men zal voor de pauze alle onderdelen aan het werk zien: het fanfareorkest, de majorettes, de drumband & mallet-percussion corps. Laatst genoemde twee onderdelen zijn komend weekend heel druk. Vrijdag doen zij mee aan het TAVENU festival voor slagwerkgroepen in Schoonhoven, waar zij een zestal stukken gaan spelen waarvan er vier worden beoordeeld door een deskundige jury. Deze stukken zijn zaterdag ook te horen.
Na de pauze kan men genieten van het Groot Woerdens Fanfare orkest (GWF). Het is al langer een wens van velen en nu gaat het dan ook daadwerkelijk gebeuren. Alle fanfarekorpsen binnen de gemeente Woerden zullen ook gezamenlijk optreden: Muziekvereniging Kunst Na Arbeid Zegveld, Excelsior Woerden & Jagerfanfare 'Nieuw Leven' Kamerik. Wekenlang is er afzonderlijk gerepeteerd tijdens reguliere repetities van de eigen muziekvereniging, maar er zijn ook twee gezamenlijke repetitiemomenten geweest.

Bron: Woerdense Courant 2 november 2016

Natuurwerkdag in Zegveld

Zegveld -Door heel Nederland wordt zaterdag 5 november de grootste en gezelligste vrijwilügersactie in het groen gehouden. Vrijwilligers geven het landschap dan een onderhoudsbeurt.
De Natuurwerkdag is een initiatief van LandschappenNL.
Ook De Blauwe Meije doet, net als voorgaande jaren, hieraan mee. "Natuurlijk beginnen we met onze zelfgemaakte appeltaart en vertellen we wat de plannen zijn. Hopelijk hebben we net zulk heerlijk weer als in 2014, toen we buiten in T-shirt hebben geluncht", aldus Rebecca de Boer van De Blauwe Meije.
Snoeien
"We gaan snoeien en kloven voor de winterwarmte van De Blauwe Meije. Na de zomerstorm dit jaar zijn er veel fruitbomen omgegaan. En dus gaan wij nieuwe bomen planten, maar ook heel veel bollen." Buitendag
Rebecca de Boer: "Kortom: als het weer het toelaat, gaan we een heerlijke buitendag beleven in De Blauwe Meije en met velen door heel Nederland, tijdens de Natuurwerkdag 2016."
De deelname is gratis en er wordt gezorgd voor koffie, thee en lunch.
Aanmelden
Opgeven is wenselijk. Stuur een bericht via: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. De Blauwe Meije is te vinden aan de Meije 300 in Zegveld.

Bron: Woerdense Courant 2 november 2016

God zit in subtiele dingen, af en toe krijg ik een knipoog.

Zegveldse Amanda (30) dominee in gereformeerde kerk Hardinxveld

De 30-jarige Zegveldse Amanda Muis is de nieuwe dominee van de gereformeerde kerk in Hardinxveld-Giessendam. Een roeping? „Ja, maar niet als een concrete stem uit de hemel."

door Michiel Straub
Zegveld/Hardinxveld - Ze werd thuis weliswaar opgevoed met de verhalen uit de Bijbel en christelijke gebruiken, maar het gezin Muis was in Zegveld zeer sporadisch in de kerk te vinden. Daardoor kwam het geloof, zoals ze zelf zegt, nooit echt dichtbij. Dat veranderde toen ze besloot haar studie Griekse en Latijnse Taal en Cultuur na een jaartje op te geven en een adempauze in te gelasten. Ze vertrok voor een tussenjaartje naar bijbelschool De Wittenberg in Zeist. Daar werd haar nieuwsgierigheid gewekt. „Ik zag dat het geloof completer was dan ik tot dan toe had aangenomen."
Ze kwam pas op haar 17de in de kerk. „Ik speelde slagwerk in een christelijk combo en werkte een paar keer per jaar aan diensten mee.

Ook was ik aanwezig bij de doopdienst van de kinderen van het echtpaar in wiens kaasspeciaalzaak ik werkte. Toen ik om me heen keek, zag ik dat de kerk vol zat met mensen die eruit zagen alsof het geen verplicht nummertje was. Met andere woorden: ze hadden het er naar hun zin. Ik dacht dat als die mensen hiervoor hun plezier zitten, dan zullen ze hier ook wel iets vinden. Dat vond ik een aparte gewaarwording." Tijdens het vormingsjaar in Zeist besloot ze theologie te gaan studeren, nog niet eens met een gericht doel. „Ik kreeg er ook Grieks en Latijn en hield altijd de mogelijkheid open om later voor de klas te gaan staan. Erg geloofsopbouwend was de studie theologie niet, omdat we louter de wetenschappelijke kant van het geloof behandelden. Voor medestudenten was het geregeld een schok als ze docenten hoorden vertellen dat kon worden betwijfeld dat de aarde in zeven dagen is geschapen. Of dat Mozes de eerste vijf bijbelboeken niet allemaal geschreven kón hebben. Er werd flink aan hun geloofswortels geschud, terwijl ik eigenlijk alleen maar dacht: nou oké, dan heeft Mozes ze niet alle vijf geschreven."
Staatsopleiding
Toch kwam Muis er na haar bachelor en master achter dat ze de 'gelovige kant van de studie' had gemist. „Ik wilde meer weten over dogmatiek, over liturgiek, maar daar was bij de staatsopleiding geen aandacht voor. Daarom besloot ik de kerkelijke opleiding te volgen. En nog steeds niet met het idee om predikant te worden."
Ze liep stage in een kerk in IJsselstein en kwam zodoende onder de hoede van een dominee. Het werk dat ze deed paste beter bij haar dan ze had verwacht. Later werd ze in de Marekerk in De Meern een soort hulppredikant. De gemeente was te groot voor een voltijds dominee, de kerk vroeg of Muis hem wat werk uit handen kon nemen.
Omdat ze wat meer vastigheid wilde, besloot ze begin dit jaar te reageren op een vacature: 'De gereformeerde kerk in Hardinxveld-Giessendam zoekt een nieuwe dominee m/v'. Het bleek te klikken tussen de kerkenraad en de Zegveldse. De boel eens flink opschudden in de kerk is ze vooralsnog niet van plan.
Missie
„Ik leef niet zo vanuit een motto of missie, dat zit niet in mijn karakter. Ik ben ook niet iemand die zegt dat God dit of dat op die en die manier bedoeld heeft. Dan lijkt het alsof ik Hem claim of dat ik de wijsheid in pacht heb. Die heb ik niet. We gaan het met elkaar doen."

Haar ouders komen nog altijd niet vaak in de kerk in Zegveld. „Ze hebben zich de afgelopen jaren wel afgevraagd wat er met mij aan de hand was. In het begin een beetje argwanend gedacht: wat gebeurt hier, wat zoekt ze. Inmiddels zijn ze er wel aan gewend, maar ik heb niet de behoefte om ze over te halen naar de kerk te gaan. Ik zou dan het gevoel krijgen dat ze dat voor mij doen. Dat wil ik zeker niet."
Ze voelt ook absoluut niet dat ze door God gedwongen is. „God heeft me niet naar die doopdienst of dat combo gestuurd, maar ik voel wel dat mijn leven niet buiten Hem omgaat. Ik stond er blijkbaar open voor en heb me er niet tegen verzet. De hand van God zit bij mij in subtiele dingen. Af en toe krijg ik een knipoog van boven. Maar wie weet hoe mijn leven was gelopen als ik niet bij die doopdienst was geweest. Dan had ik misschien wel voor de klas gestaan."

Bron: AD Woerden 1 november 2016
Pin It