Grieks eten in Zegveld

Zegveld - Vanaf morgen kunnen inwoners van Zegveld de Griekse culinaire geheimen in hun eigen dorp ontdekken. Na een ingrijpende verbouwing is de voormalige bloemenkiosk aan de Middenweg omgetoverd tot een eetgelegenheid geheel in Griekse stijl.
Eigenaar Gorg van cafetaria 'Kreta de Griek' is geboren in Athene en woont sinds 15 jaar in Nederland. De Griek haalde in Nederland zijn horecadiploma's en werkte in Griekse horecagelegenheden.
"Als zelfstandig ondernemer ben ik begonnen met een Griekse snackbar in Leidsche Rijn, maar dat heb ik ondertussen verkocht. Op zoek naar een geschikt pand voor een tweede locatie kwam ik in Zegveld terecht" vertelt Gorg "Het cafetaria is zeven dagen per week open. De snackbar biedt ruimte voor 25 gasten en op het terras is plaats voor 20 personen. Afhalen, bezorgen en online bestellen behoort eveneens tot de mogelijkheden. Ook voor feesten en partijen kunnen wij Griekse schotels en verse salades verzorgen"
Gorg heeft een vergunning voor het schenken van alcoholische dranken. Naast Griekse wijnen en Ouzo wordt er ook gewoon Heineken bier getapt. Gorg is nog op zoek naar personeel. Ondertussen heeft hij drie Zegvelders gevonden die het 'Kreta de Griek team' komen versterken. Meer info: www.kretadegriek.nl

 

Rommelmarkt

De hervormde gemeente van Zegveld houdt zaterdag 19 april haar jaarlijkse rommelmarkt. Deze vindt plaats op de parkeerplaats aan de Middenweg en duurt van 10.00 tot 14.30 uur. Het aanbod bestaat, naast de gebruikelijke snuisterijen, ook uit etens- en drinkwaren. De opbrengst is bedoeld voor het project Heel ons hart van de HJGB. Dit richt zich op de jongeren in Rwanda, die na de burgeroorlog en de genocide van 1994 getraumatiseerd is. De Anglicaanse kerk begon twee jaar geleden met een programma waarin slachtoffers en daders hun traumatische ervaringen proberen te verwerken door elkaar hun levensverhalen te vertellen. In samenwerking met scholen, kerken en dorpsgemeenschappen wordt geprobeerd aan deze eerste opening een vervolg te geven in de vorm van onder meer sport, toneel en creativiteit.

Zegveldse Max wint iPOD met slogan

Zegveld/Woerden - De elfjarige Max Baas uit Zegveld wint een iPOD-Touch met zijn slogan in het kader van een alcohol- en drugspreventiecampagne. Max stuurde de slogan Laat je verstand niet beïnvloeden en werd daarmee door de jury uitverkoren. In totaal kwamen er 32 inzendingen binnen. De wedstrijd was uitgeschreven voor de gemeente en had als doel de jongeren meer bij de op hen gerichte campagne te betrekken. Max' slogan wordt gebruikt bij grote evenementen, zoals de Woerdense Vakantie Week en de najaarsmarkt. De iPOD wordt hem overhandigd door wethouder Annet van der Woude.

Kleuters bezorgen ouderen Zegveld lentebloemen

Met het bezorgen van een lenteboeket aan de Zegveldse ouderen hebben leerlingen van groep 1 en 2 van de basisschool Jorai gisteren de lente ingeluid. De 52 kleuters zijn een week met de voorbereidingen bezig geweest en hebben veel werk verzet. Zegveld telt 150 adressen waar ouderen van 68 jaar en ouder wonen. Dat betekende dat er 150 glazen potjes versierd en met bloemen gevuld moesten worden. De Zegveldse ouderen worden ook toegezongen door de kleuters. Voor het vertrek repeteert de juf nog even de liedjes. "Het is lente, het is lente. Madeliefjes in het gras. Ik wil naar buiten zonder jas"
Juf Annemieke vertelt de kleuters dat ze waarschijnlijk veel snoepjes krijgen en geeft een grote plastic tas mee. Onderweg mogen ze wel een paar snoepjes opeten, maar de rest gaat in de tas en wordt na afloop op school eerlijk verdeeld. Vervolgens gaan de kinderen in groepjes met de hulpmoeders en een dikke jas aan op pad.

KNA geeft zaterdag lenteconcert

Zegveld - De Zegveldse muziekvereniging Kunst Na Arbeid geeft komende zaterdag, 29 maart , haar voorjaarsconcert.
Alle onderdelen van de vereniging doen daaraan mee: het fanfarekorps, drumband en mpc (mallet percussion) en majorettes. Zij laten horen en zien waar zij de afgelopen tijd voor hebben gerepeteerd. In de pauze wordt er een verloting gehouden waarbij diverse prijzen te winnen zijn. Het concert begint om 19.30 uur en is in de sporthal van de Milandhof, aan de Middenweg 2.

Bron: Woerdense Courant 27 maart 2008

Rommel in de tuin

Zegveld - Het 12 1/2 jarige huwelijksfeest van Simon en Nelleke van Katwijk was voor hun volleybalvrienden aanleiding heel veel rommel van de zolder en uit de schuur te verzamelen en in de tuin van het Zegveldse echtpaar te dumpen. Borden met teksten als: Jubileumactie bij Van Katwijk's Groothandel, Prijspletters, Hamster- en Vlaggetjesdagen lokten nietsvermoedende klanten. "Is dat een combimagnetron? Of werkt deze stofzuiger nog goed? Nelleke en Simon moesten de vragen van potentiële kopers over de nodige productinformatie schuldig blijven.
"Het enige wat we konden vertellen was dat het een paar dagen in de regen heeft gestaan en een goede werking dus twijfelachtig is" vertelt Simon van Katwijk. "Ik sta bekend als een scharrelaar. Eigenlijk kan ik alles wel gebruiken en iets weggooien vind ik al gauw zonde. Bovendien heb ik er de ruimte voor om van alles te kunnen bewaren. Maar wat hier staat is dus echt oude zooi en bewaar ik zelfs niet. Op een paar dingen na, zoals het bistrosetje en een regenton. Maar verder ben ik een halve dag bezig geweest het uit te zoeken. Het meeste zoals 5 wc potten, kastjes, bankstel, computer heb ik naar het afvalbrengstation gebracht. Een oude fiets, magnetron en verwarming zijn als oud ijzer weggegaan. O ja, de stofzuiger heb ik aan een geïnteresseerde koper meegegeven" Simon en Nelleke van Katwijk kunnen de grap wel waarderen. "Zelf sta ik bij dit soort grappen altijd vooraan. Dus we waren wel enigszins voorbereid. Maar wanneer wisten we niet. Afgelopen zaterdag vierden we ons huwelijksfeest in de Milandhof. Een overbuurvrouw zat ook in het complot en heeft onze vrienden gebeld toen wij als vanzelfsprekend iets eerder naar ons feest gingen. In een halfuur tijd stond alle troep in de tuin en waren ze gewoon bij aanvangstijd op het feest. De verrassing na afloop was dan ook groot" aldus Van Katwijk.

Jubilarissen EHBO Zegveld gehuldigd

Zegveld - Vijf leden van de EHBO-vereniging De Meije/Zegveld zijn tijdens de algemene ledenvergadering gehuldigd. Uit handen van regiovertegenwoordiger Gretha Pels-Los kregen de vijf een zilveren onderscheiding -voor hun langjarige lidmaatschap. Het gaat om Riet Verheul (32 jaar lid), Ria Kool-de Groot (28 jaar lid), Ina Brak-Leeuw (25 jaar lid), Annie Biemond (25 jaar lid) en Magda Langerak-Kreuger (25 jaar lid) . Samen dus 130 jaar en bijna net zo lang als de eerste EHBO-initiatieven. Die werden in 1870 in Engeland ontwikkeld. In 1893 waaide het idee over naar Nederland. Na een persoonlijk woord van de regiovertegenwoordiger werden de jubilarissen door voorzitter Gerard van Leeuwen in de bloemetjes gezet.

Bron: Woerdense Courant 20 maart 2008

Geëerd

ZEGVELD - Diverse jubilarissen van de EHBO vereniging in De Meije en Zegveld kregen de zilveren onderscheiding van EHBO Nederland uitgereikt.
De jubilarissen zijn de dames Riet Verheul (32 jaar lid), Ria Kool-de Groot (28 jaar lid), ma Brak-Leeuw (25 jaar lid), Annie Biemond (25 jaar lid) en Magda Langerak-Kreuger (25 jaar lid). 'Meer dan 130 jaar ervaring' werd geëerd.

Kunst na Arbeid

ZEGVELD - Muziekvereniging Kunst na Arbeid organiseert zaterdag 29 maart haar voorjaarsconcert. Alle onderdelen van de muziekvereniging zijn aanwezig. De fanfare, drumband en mpc, en majorettes zullen laten horen en zien waar zij de afgelopen tijd voor hebben gerepeteerd. De muziekstukken variëren van klassiek tot pop. In de pauze wordt er een verloting gehouden waarbij leuke prijzen te winnen zijn. Het concert begint om 19.30 uur en is in de sporthal van de Milandhof, Middenweg 2. De toegang is gratis.

Bron: Woerdens Nieuwsblad 20 maart 2008

Geen enkel bewijs voor bestaan gouden kelk van het dorpje Mi

Het Gezelschap van Mi heeft onder leiding van kunstenares Hieke Pars onderzoek gedaan naar een mythe over het verdwenen dorpje Mi bij Zegveld. Vijf vragen aan Rob Alkemade, archivaris van het streekarchief Rijnstreek en lid van het Gezelschap.
1 Volgens de overlevering is een gouden kelk bij graafwerkzaamheden aan het begin van twintigste eeuw door een Zegvelder gevonden. Wat hebt u onderzocht?
„Er is gesproken met oud-bewoners en archieven nageplozen. We zijn niet zelf met de schep het land in gegaan?"
2 Wat zijn de bevindingen?
„Er zijn verschillende versies over de gouden miskelk, maar we hebben geen enkel bewijs gevonden. We gaan er vanuit dat deze mythe niet klopt."
3 Hoe komt zo'n verhaal dan de wereld in?
„Er wordt veel gekletst. Misschien is er ooit wel eens wat gevonden en is het een eigen leven gaan leven. Een gouden kelk in een klein dorpje in de 'middle of nowhere' is ook erg onwaarschijnlijk."
4 De kelk gold als een soort tastbaar bewijs dat Mi daadwerkelijk heeft bestaan. Waar kunnen we ons nog aan vastklampen?
„Scans van de bodem bij Zegveld laten verstoringen zien die erop wijzen dat er ooit gebouwd is. En de naam Mi staat op een Middeleeuwse acte. Als iets op papier staat, kunnen we er vanuit gaan dat het klopt."
5 Hoe gaat het nu verder met het Gezelschap van Mi?
„Het onderzoek is nu klaar, in principe komen we niet meer bij elkaar. De bevindingen zijn toegevoegd aan het Streekarchief. Als er iets nieuws komt, voegen we dit wel toe. Het archief is door iedereen te raadplegen."
MATHIJS STEINBERGER

Bron: AD Groene Hart 13 maart 2008

Eten met een feestje

Zegveld - Gasterij Milandhof begint in april met all inclusive avonden in het nieuwe restaurant De Oude Herbergh. Tot nu toe werden in het partycentrum voornamelijk privé feesten gehouden.
Met de onlangs geopende Oude Herbergh, oudhollands ingericht met een modern 'live cooking' concept, is het mogelijk om vanaf vier personen een avondje uit te gaan in de Milandhof. Volgens bedrijfsmanager Lauw Uittenbogaard gaat het om een gezellige avond uit met als hoogtepunt lekker eten en drinken met een sausje van vermaak. "De gasten worden ontvangen door onze Waard en Waardin en kunnen onbeperkt gebruik maken van een 4 gangen walking dinner. Verder is er live entertainment en muziek. Maar. de nadruk ligt op lekker eten en drinken" benadrukt Lauw Uittenbogaard.  De eerste all inclusive avond is op 4 april. Meer info: www.milandhof.nl.

Goud van Oud

In de Milandhof wordt op zaterdag 12 april een 'Goud van Oud' muziekavond gehouden. Hoogtepunt van deze avond met muziek uit de jaren zestig en zeventig is een optreden van The Clarks. De band die ruim 25 jaar bestaat laat gouden klanken horen uit het repertoire van onder andere de Beatles, Rolling Stones en Elvis Presley. In het voorprogramma treedt de Woerdense formatie 'Plakband op. Het streven is de 'Goud van Oud' avond jaarlijks te laten terugkeren.

Bron: Woerdense Courant 13 maart 2008

Storm trok over regio

WOERDEN - Volgens een woordvoerder van het KNMI in De Bilt is het de afgelopen jaren niet zo vaak als juist de laatste paar maanden voorgekomen, dat een storm over de regio trok, soms met materiele, dan ook met 'natuurlijke' schade als gevolg.
„Het weersklimaat verandert zichtbaar. En de storm van vrijdag en zaterdag was zeker niet de enige voor dit jaar." Hier en daar sneuvelden ramen, werden auto's of andere voertuigen en bezittingen beschadigd, of sneuvelden takken en bomen. Het zullen volgens het KNMI niet de laatste zijn. Bij de politie werden geen meldingen gedaan van ongevallen met persoonlijk letsel. De brandweer in de regio stond paraat en rukte uit om hier en daar wat snoei- en opruimwerk te verrichten, Bij de oude Hema moest een hoogwerker een raam dat openstond vergrendelen.

Bron: Woerdens Nieuwsblad 6 maart 2008

Passage

De bijeenkomst van de Zegveldse leden van Passage staat dinsdag 11 maart in het teken van Pasen. Spreekster Cats uit Mijdrecht houdt korte lezingen met declamaties afgewisseld met samenzang. De avond begint om 19.45 uur in de Milandhof .

Oud papier

Komende zaterdag, 8 maart, haalt muziekvereniging "Kunst na Arbeid" weer het oud papier in Zegveld op. De Zegvelders wordt verzocht het papier vanaf 8.30 uur aan de weg te zetten. De opbrengst is bestemd voor de verenigingskas.

Mi

Het archief van Het gezelschap van Mi wordt morgen aan het Streekarchief Rijnstreek overgedragen. Het gezelschap is vorig jaar opgericht om het mysterie van het verdwenen dorpje Mi en van de miskelk te onderzoeken. Mi is een nederzetting die in de middeleeuwen in het gebied rond de Oude Meije gelegen moet hebben. Er zou een kerkje hebben gestaan op een plek die als het 'Sint Maartenskerkhof bekend stond. Begin vorige eeuw zou rond die plek een gouden miskelk zijn opgegraven door Zegvelder Dirk Demoed. Van die miskelk ontbreekt echter ieder spoor. In het kader van het provinciale kunstenplan Zangsporen heeft kunstenares Hieke Pars het initiatief genomen voor het project Het Mysterie van Mi. Het archief is straks voor iedereen in te zien.

Zegveldse kerk zet trouwe vrijwilligers in het zonnetje

Zegveld - In het kerkelijk centrum 'De Voorhof' heeft Zegveldse Bep Burggraaf vorige week donderdag een gouden speld met briljant gekregen. Het is de hoogste onderscheiding die de Nederlands Hervormde Kerk heeft. De Zegveldse is vijftig jaar actief voor het verjaardagsfonds. De Hervormde kerk heeft 9 vrijwilligers voor dit fonds, waarvan Bep Burggraaf 40 procent van de adressen voor haar rekening neemt. Dat betekent dat zij meer dan 300 adressen bezoekt en de jarige een gift vraagt.
Het Verjaardagsfonds is in 1940 bedacht door Ds. Brinkman. De stoelen in de kerk moesten vervangen worden door banken en aan iedere jarige werd een bijdrage gevraagd. Zoveel centen als de jarige oud was. Nadien zijn nog vele doelen gevolgd, zoals een doopvond, nieuwe kerkzakken, een voet voor de Statenbijbel, offerschalen, hekwerk om de begraafplaats, kerkradio en verbetering van de geluidsinstallatie. De Zegveldse jubilaresse is zo actief dat ze ook langs gaat bij Zegvelders die geen lid zijn van de Zegveldse kerk. Diezelfde avond werden ook Nel Verboom en Emmy van Ingen gehuldigd, die qua jaren bij hun collega een beetje in de schaduw staan. Nel Verboom is ruim 40 jaar een trouwe vrijwilligster voor het fonds en Emmy van Ingen 28 jaar. Tevens werd het echtpaar Bep en Anton van der Hooren bedankt. Meer dan zes jaar hebben deze twee naar volle tevredenheid het kerkelijk centrum beheerd. Het beheer van het kerkelijk centrum is overgenomen door Tineke van der Wind.

Mysterie van Mi

Het Gezelschap van Mi is in 2007 opgericht om het mysterie van een verdwenen miskelk te onderzoeken en te archiveren. Dit archief en de verhalen over de gouden miskelk worden op 7 maart ondergebracht in het Streekarchief Rijnstreek in Woerden. Dit archief is openbaar.
Het Mysterie van Mi
In het gebied de Oude Meije, tussen Zegveld en Noorden, zou het dorpje Mi of Mij hebben gelegen. Aan het begin van de 20e eeuw is daar door Zegvelder Dirk Demoed een gouden miskelk opgegraven. De miskelk is een belangrijke aanwijzing dat er op die locatie een kerkje heeft gestaan. Helaas ontbreekt tot op heden ieder spoor van de gouden miskelk.
Weet u ook iets over de verdwenen gouden miskelk?
Zoals verhalen, brieven of afbeeldingen neem dan contact op met het streekarchief in Woerden. Uw verhaal zal worden opgenomen in het archief van Het Mysterie van Mi.

Bron: Woerdense Courant 6 maart 2008

Zieke bomen in de Meije uit voorzorg gekapt.

In de Meije worden ongeveer 160 bomen gerooid, omdat ze ziek zijn. Zouden ze blijven staan, dan kunnen ze met een storm naar beneden komen. Verder worden in de Meije bomen en struiken gesnoeid. De werkzaamheden duren nog twee weken. Bestemmingsverkeer ondervindt enige hinder van het werk, omdat de weg geregeld voor korte tijd wordt afgesloten.

Bron: AD Groene Hart 4 maart 2008

'Bij een flinke regenbui staat het veld blank'

ZEGVELD - Sportvereniging Siveo '60 uit Zegveld vreest binnen afzienbare tijd letterlijk te zijn veroordeeld tot aanmodderen.
Een grondige renovatie van het hoofdveld leek binnen handbereik, maar de gemeente krabbelt terug, is de indruk van de club. De raadsleden hebben daarom een brief met een noodkreet ontvangen.
Siveo gebruikt op sportcomplex De Beemd aan de Milandweg een hoofdveld en een trainingsveld. Beide velden zijn toe aan een fikse opknapbeurt. „Bij een flinke regenbui staat het trainingsveld helemaal blank," schetst secretaris Paul Vonk. De club had de noden vorig najaar voor de tweede keer bij de gemeente op tafel gelegd. Het bestuur ging optimistisch huiswaarts, omdat zowel raadsfracties als de wethouder sportzaken de club snel te hulp wilden schieten. Siveo kreeg een kunstgrasveld in het vooruitzicht gesteld. Het zou worden opgenomen in het beheerplan voor de sportvelden. Maar het optimisme is onlangs omgeslagen na contact met een ambtenaar, vertelt Vonk. Het beheerplan was nog niet klaar, bovendien was het kunstgrasveld voor Siveo niet zeker, kreeg het bestuur na doorvragen te horen.

Pas voor de zomer helderheid over aanpak sportvelden

ZEGVELD/WOERDEN Pas in juni weet sportvereniging Siveo uit Zegveld of zij kans maakt op snelle aanleg van een kunstgrasveld. Het beheerplan, waarin de onderhoudsplanning van sportvelden is opgenomen, kan op z'n snelst voor de zomervakantie worden vastgesteld, schat de gemeente in.
Siveo heeft de kwestie al jaren geleden bij de gemeente aangekaart. Al in 2006 heeft de club bij toenmalig wethouder Manfred van der Heijde de zorgen neergelegd. „Maar de kwestie bleef toen liggen, we zijn min of meer vergeten."
Zowel Inwonersbelangen (IB) als Christenunie (CU) heeft vragen gesteld over deze kwestie aan verantwoordelijk wethouder Loes Ypma (Progressief Woerden, sport). De twee fracties hebben geen duidelijk antwoord gekregen, vinden zij. Het onderhoudsplan had er nu wel moeten zijn, heeft raadslid Herman van Rossum van CU te horen gekregen. Maar door onvoorziene omstandigheden, waaronder ziekte op de betreffende ambtelijke afdeling, komt het beheerplan later. Fractievoorzitter Hendrie van Assem van IB vult aan dat in juni een besluit door de raad moet worden genomen. In april is het plan onderwerp van gesprek met de verenigingen. De twee raadsfracties zijn bezorgd. Van Rossum: „Ik ben ongerust omdat nog steeds geen duidelijk antwoord is gekomen. Voor Siveo is de nood het hoogst, vandaar dat daar het hardst aan de bel is getrokken." Van Assem wijst erop dat ook voetbalverenigingen Kamerik en SCH '44 uit Harmelen met gehavende velden zitten. Hij ziet daarin een probleem opdoemen. „Ik denk dat het niet gaaf lukken om drie verenigingen tegelijk uit de nood te helpen. Dat zou, begreep ik van de wethouder, al gauw zeseneenhalve ton kosten. Maar het spreekt voor zich dat we de zorgen van Siveo wel begrijpen."

Bron: AD Groene Hart 1 maart 2008

Echte Hollandse boerenjongens

In de schaduw van de tv-hit Boer zoekt Vrouw tobt de boerenstand over zijn toekomst. In het Zuid-Hollandse dorpje de Meije zijn al veel agrariërs verdwenen. Ze zijn gestopt of uitgeweken. De achterblijvers knokken voor hun bestaan.

Tekst: Luuk Kortekaas Foto's: Cor de Koek

Een levensinvulling kan even eenvoudig als ingewikkeld zijn.
„Ik moest en ik zou melken. Klaar," zegt Ard Arkesteyn (40). „En waar dat dan is, maakt me niet zoveel uit. Als ik maar kan melken. Dat was en is mijn droom." En dus melkt hij, in een gloednieuwe stal bij zijn grote bedrijf in het plattelandsdorp Moldrup, in Denemarken. Trots toont hij hoe 26 koeien tegelijkertijd aan de machine kunnen. Al zijn beesten samen produceren zo'n achtduizend liter op een dag. Het lijkt soms al veel langer dan vijftien jaar geleden, dat Ard een ander plattelandsdorp, de Meije, in zijn eentje verliet. Nu zit hij hier samen met vrouw Karen en drie kinderen en kijkt hij uit over het zacht glooiende landschap van Noord-Jutland, 882,1 kilometer van zijn ouderlijk huis. „Mijn ouders hadden een boerderij van 17 hectare, met zo'n 25,30 koeien. Nu heb ik er 350, op 150 hectare, en ik heb nog eens honderd hectare in pacht. In Holland zou ik dit nooit kunnen hebben. Ik ben blij dat ik het gedaan heb."

Een levensinvulling kan even ingewikkeld als eenvoudig zijn.
„Ik ben hier geboren, op de boerderij van mijn ouders," zegt Theo Kemp (47). „Dit is mijn grond en dit is het gebied waar een echte Hollandse melkveeboer, zoals ik er eentje ben, thuishoort."
De naam van de boerderij van Theo en zijn vrouw Geke is Welgelegen, en daar is geen letter aan gelogen, met het veenriviertje de Meije voor de deur en met de kont van het nu natte land tegen de Nieuwkoopse Plassen. Op het erf staan twee pasgeboren kalfjes, nog wankelend in hun prille levenslicht. Theo zit binnen, hij werkt de onvermijdelijke administratie bij. „In 1986 heb ik het bedrijf overgenomen en ik probeer van elke dag te genieten. Ik melk 85 koeien. Mooi toch? Het is hier soms moeilijk boeren, maar ik ben blij dat ik hier ben gebleven."

Eeuwig kronkelt het riviertje met de naastgelegen voor melkwagens bijna te smalle weg. Die voert, zo'n twaalf kilometer lang, het hele eind van de Kerkweg naar Slikkendam, dwars door het hartje van het Groene Hart van Holland. De stadsleek ziet hier de buitenkant: een onophoudelijke reeks hoeves, het geromantiseerde boerenleven van bijvoorbeeld Boer zoekt Vrouw. Elk moment kan Yvon Jaspers opduiken, in het hoekje van een in tegenlicht gefilmd decor: glimlachend, grazende koeien, aan het oog onttrokken door het wapperende kraakwitte beddengoed dat de struise boerin, roodbonte zakdoek om het haar geknoopt, net heeft opgehangen voordat ze een kalfje uit de drachtige koe gaat trekken.
De werkelijkheid achter het oer-Hollandse decor is een stukje rauwer. Echte Hollandse boerenjongens als Ard Arkesteyn hebben de benen genomen op jacht naar een betere toekomst, andere echte Hollandse boerenjongens als Theo Kemp vechten voor een bestaan dat met een luttele pennenstreek in Haagse kantoortorens doorgehaald kan worden.
„Ooit was dit een bloeiende boerengemeenschap," zegt Joop Verheul, jarenlang bedrijfsleider van de proefboerderij in Zegveld, hier om de hoek, en kenner van het leven in de Meije. „Overal in Nederland zijn de boeren er massaal mee gestopt, maar hier is het nog veel sneller gegaan. Op zich raar, want dit is echt goede boerengrond, bosveen met een vleugje klei. Van oudsher waren de bedrijven hier groter en welvarender dan elders. De kaas die van dit land komt, is zelfs vermaard: veel beter kun je niet vinden." Verheul vraagt dan later terug te bellen, want hij heeft een avond nodig om te tellen hoeveel er precies weg zijn. Van het antwoord schrikt hij zelf. „Dertig jaar geleden waren er nog 62 boeren, nu zijn er nog 27, dus al veel meer dan de helft is weg. Vooral aan wat wij deNieuwkoopse kant noemen, is het heel snel gegaan: Daar zitten er nog acht. Het is hier erger door de claims die op dit gebied worden gelegd door natuurontwikkelaars, bovenop de ontwikkelingen die je overal ziet. Daardoor zagen op veel bedrijven de beoogde opvolgers het niet meer zitten, want wie stapt daarin?"
„Ja, en dus vertrokken wij," zegt Ard aan de permanent gedekte keukentafel in Moldrup. „Niet alleen ik, ook mijn drie broers en mijn zus zijn weggegaan uit de Meije, allemaal naar Denemarken. Toen ik ging, had ik in de Meije al alles geprobeerd. Staatsbosbeheer had al gebied naast ons land; ik had een ander boerderijtje geërfd, maar kon daar niet uit de voeten. Man, ik werd er gek van, want ik wilde zo graag! Uiteindelijk hebben ze me eens meegenomen deze kant op. Ik was meteen verkocht. Met een bedrag waarvoor je in Nederland bijna niks kon kopen, kocht ik hier een heel bedrijf. Hard gewerkt, om 4 uur uit bed en pas stoppen als het gedaan was, maar ik vond het geweldig. Er zeurde niemand aan je kop, je kreeg de ruimte om te doen wat je wilde. Er stond niet elk uur van de dag een ambtenaar op het erf om te kijken wat je met je mest uitvrat. En zo zijn we gegroeid tot wat het nu is."
„Ik heb er zoveel zien vertrekken," zegt Theo Kemp in boerderij Welgelegen. „De boeren die bleven, kochten dan weer land bij van de vertrekkers, ik ook. Nu is de melkprijs weer hoger, maar een paar jaar geleden had ik eigenlijk mijn bedrijf moeten verdubbelen, naar 150,170 koeien, om te kunnen blijven draaien. Natuurlijk hebben Geke en ik toen om de tafel gezeten met de vraag wat we moesten doen. Verkopen? Ergens anders heen, naar Groningen of zo? Maar wij vinden dat wij hier horen. We hebben een melkrobot gekocht, een hele investering, anders hadden we dat natuurlijk nooit gedaan. Verder hebben we naar verbreding gezocht. Geke heeft een gastouderopvang op de boerderij. Prachtige plek, de kinderen kunnen dan ook bij de koeien kijken. Ik verzorg hier rondvaarten, over de Meije en de plassen, en rondleidingen op de boerderij en door de omgeving. Dat is de manier om te blijven draaien. Maar hoe het straks verder moet, weet ik ook niet meer."
Want straks - dat is nog wat anders. In de Meije loeren natuurorganisaties op de laatste restjes groene Randstad, en dat maakt dat bedrijfsopvolgers zich wel acht keer achter de oren krabben. In Denemarken gaat het nog, maar de grondprijs is er sterk gestegen en tot hier reiken inmiddels ook de uit boerenoogpunt wurgende Brusselse klauwen.
Ard: „Het is al niet meer zoals het was in mijn begintijd. Door onze komst zijn ook de Deense boeren veranderd. De Denen die niet zo hard werkten als wij zijn allemaal weg. Ik schat dat er hier zo'n vierhonderd Nederlandse boeren zijn, maar de gouden tijd om je hier te vestigen is wel voorbij. Er komen bijna geen nieuwe meer. En dus zullen ze verderop gaan, naar Polen of Canada. Hier moet je ook groeien. Als je zo'n grote stal hebt als ik, moet je heel wat centjes terugverdienen. Maar in Nederland gaat het echt niet meer. Daar heb je met zoveel partijen te maken. Wat ik nu weer hoor over de Meije is echt het toppunt. Is dat werkelijk waar? Wat moeten die boeren die er nog zitten dan?" Die bouwen, zoals Theo Kemp, een minitoren, opgetrokken uit olievaten, zetten die in de tuin, en plakken er rode affiches op: Stop de kolder, geen moeras in onze polder. Wat Ard niet gelooft, is het volgende: De provincie Zuid-Holland wil de graslanden tussen de Meije en de plassen onder water zetten. Het land van Theo hoort daar ook bij. „Van de acht boeren aan onze kant van de dijk willen er zes blijven. Ik geloof dat iedereen in de Meije zo'n rode poster heeft hangen, ook de import. Natuurlijk wil ik niet dat mijn land onder water verdwijnt, dat zou verschrikkelijk zijn. Dat is land waarmee mijn ouders en ik al die jaren hebben gewerkt. Ik kan niet uitleggen hoe dat voelt."
Alleen mensen als de naar Denemarken uitgeweken Ard Arkesteyn begrijpen het onzegbare verdriet van de boer. „Wat ik mis aan Nederland is de popgroep Normaal en het schaatsen. Dat je thuis de ijzers onderbond en zo wegreed, de polder in en de plassen op. Maar dat missen de mensen die gebleven zijn net zo goed, haha. Ik begrijp Theo en de anderen aan de Nieuwkoopse kant al te goed. Het zijn allemaal goede boeren, en daar mag Nederland best eens een beetje zuiniger op zijn. Want wat willen ze nou? Als de mensen op zondag op hun fietsje door de Meije gaan, dan willen ze open land en koeien zien. Niet een roerdomp of een karekiet, of moerassig land - dat is Holland niet."
Afgepast 882,1 kilometer verderop is de gedachte precies gelijk. Theo Kemp: „De Arkesteyns hadden we hier graag zien blijven. Prima boeren. Ik snap ze ook wel. Als dit soort mensen weggaat, moet Nederland eens goed nadenken over de toekomst. Wat willen ze nou?" Nadenken blijft in ieder geval Theo's lot. „Mijn oudste dochter is 20, die doet de Hogere Agrarische School in Dronten. Dus wie weet, wil zij op het bedrijf. En mijn zoon van 5 wil ook wel, die vindt alles prachtig. Maar willen ze dat straks nog? En kan het dan nog?"
Theo kijkt peinzend uit over de Meije, tijdelijk ontsierd door de rode affiches. Dan: „Als al die grond wordt opgekocht, zal ik er alles aan doen om hier toch te mogen blijven. Dan ben ik maar een soort landbeheerder, als ik mijn koeien maar naar buiten kan sturen. Want zo is het echte Hollandse land en zo hoort het nu eenmaal te zijn. Klaar."

Boeren kiezen minder vaak voor buitenland
De grote hausse in de emigratie van boeren was aan het einde van de jaren '90, maar is inmiddels aan het afzwakken.
Aan het einde van de vorige eeuw vertrokken jaarlijks naar schatting tussen de 300 en 350 agrariërs naar het buitenland. Nu ligt dat aantal rond de 150. Oorzaken voor emigratie in de jaren '90 waren de hoge grondprijzen in Nederland en de relatief lage grondprijzen in het buitenland. Wie hier een te klein bedrijf had, kocht elders een groter. Het waren vooral akkerbouwers en melkveehouders die het land verlieten. Varkenshouders zoeken het volgens gegevens van emigratiebureaus en het Landbouw Economisch Instituut meestal buiten Europa. Bij tuinders zijn Spanje, de Verenigde Staten en zelfs Kenia intrek. Bij melkveehouders en akkerbouwers blijft Canada een populaire bestemming. Binnen Europa gaat het vooral om Zweden, Denemarken en Duitsland, omdat de cultuur in die landen erg op de Nederlandse lijkt. Omdat ook in deze gebieden de grondprijzen zijn gestegen, neemt de belangstelling de laatste jaren af. Dat is bijvoorbeeld te zien in Denemarken. Gemiddeld was het aantal gezinnen dat daar naartoe trok een tijd lang zestig per jaar. Nu wordt dat geschat op nog zo'n twintig per jaar. Bijkomend probleem is, dat het steeds moeilijker is eerst het eigen bedrijf in Nederland te verkopen.

Agrarische sector blijft inleveren
Elke week stoppen meer dan vijftig Nederlandse boeren met hun vak.
Het totale aantal landbouwbedrijven, zo blijkt uit recente gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek, is in Nederland de laatste vijftien jaar afgenomen van ruim 120.000 naar 76.700. De daling is de laatste jaren weer sterk toegenomen. In 2004 hielden er bijvoorbeeld per week 'maar' dertig boeren mee op, nu is dat aantal al weer opgelopen tot vijftig. Het afgelopen jaar was er vooral een teruggang in de gespecialiseerde melkveebedrijven, bijna duizend minder. Van elke twintig melkveehouders hield één ermee op. Vergelijkbare cijfers gelden voor het aantal melkkoeien dat nog in Nederland wordt gehouden. Voor de invoering van de melkquota, in 1983, waren dat er 2,6 miljoen. Nu zijn er nog 1,5 miljoen over. In Noord-Brabant en Limburg halveerde het aantal melkkoeien. In de traditionele zuivelprovincies Utrecht, Noord- en Zuid-Holland liep dat aantal terug met ruim veertig procent, in Friesland met bijna 35 procent. Volgens Albert Jan Maat, voorzitter van LTO-Nederland, is het echter onzinnig de land- en tuinbouw in ons land af te schrijven. „Wereldwijd geniet de Nederlandse land- en tuinbouw grote faam. In eigen land wordt wel eens gedaan alsof deze sector er economisch nauwelijks meer toe doet. Maar de cijfers spreken: de agrarische bedrijfstak is de grootste exportsector van ons land, vorig jaar goed voor 54 miljard euro. Ongeveer tweederde van de nationale oppervlakte is in gebruik of beheer bij boeren en tuinders."

Bron: AD Weekend reportage 1 maart 2008
Pin It