Het vergeten stukje grond aan de Julianalaan naast Coop Bremmer is opnieuw aangelegd. Door samenwerking en sponsoring van Hoveniersbedrijf De Kooter (aanleg en beplanting), Firma Van den Dool (het zand en de grond) en vier bankjes (namens de Rabobank, OVM Verzekeringen, het Dorpsplatform en Coop Bremmer) ziet het dorpshart er prachtig uit.
Piet Bremmer: ,,Wij hebben het dorpshart van Zegveld op deze manier kunnen verfraaien en zo is er een mooi plekje ontstaan voor jong en oud. Ook het kunstwerk komt nu veel beter tot zijn recht. Ik hoop dat we er met z`n allen van kunnen genieten en dat we het ook netjes houden.”
Op 22 april waren ze al weer 55 jaar getrouwd: Greet en Mien Methorst van de Populierenlaan 16. Dat betekent dat ze in 1955 zijn getrouwd, het jaar waarin de eerste kinderserie op de Nederlandse televisie kwam, namelijk Dappere Dodo.
Het orchideeën echtpaar heeft zich in al die jaren nooit verveeld. Het eerste beroep van Mien (85 jaar) was visser; een beroep dat zijn vader ook uitoefende. Vervolgens, net na de oorlog, heeft Mien geholpen het allereerste asfalt op de Hoofdweg te leggen. Vanaf 1950 ging hij als verkoper werken bij Goederenhandel Brak. Met de vrachtauto reden ze het hele land door om vanuit deze wagen dumpgoederen te verkopen en later ook gereedschap. Dit beroep bracht hem ook in Kommerzijl. Daar ontmoette hij Greet Sloterdijk. En vanaf dat moment delen zij nog steeds lief en leed met elkaar. In 1980 werd Mien Methorst hovenier bij de gemeente Woerden, maar na zijn pensionering was stilzitten er niet bij. Vanaf het begin van de oprichting van het ooievaarsstation, nu zo’n 28 jaar geleden, is hij actief betrokken bij het reilen en zeilen ervan, alhoewel hij inmiddels wel zou willen stoppen. Helaas is er nog geen opvolger gevonden. En als het nodig is, probeert Mien op enkele adressen nog mollen te vangen. Ook een vak dat hij van zijn vader heeft geleerd.
Het jubilerend echtpaar gaat al zeker twintig jaar iedere woensdag zwemmen. En nog steeds fietsen ze als het mooi weer is met veel plezier samen, waarbij Greet (78) wel een fiets met hulpmotor heeft. Zij heeft naast haar eigen huishouden veel geholpen bij anderen in de huishouding. Daarnaast mag ze graag puzzelen; soms halve nachten lang vanwege het feit dat ze een slechte slaapster is. Ze leest graag en tv kijken is ook een hobby. Om haar conditie op peil te houden zit Greet dinsdagmorgen op de gym bij Plein 2.
Op 21 april zijn ze met Wim en Lenneke, hun zoon en schoondochter, en hun 3 kleinkinderen met aanhang heerlijk wezen wokken in Harmelen. Eén van de kleindochters is in verwachting en ze kijken uit naar de dag dat ze overgrootmoeder en overgrootvader gaan worden.
Mien zit niet om een woordje verlegen. ,,Hij is altijd nog verkoper”, zegt z’n vrouw lachend. Maar ze krijgt ook wel eens te horen: ,,Hoe kan je met die man leven, ik word er gek van.” Nou, Greet niet, zij wordt er niet gek van. Dat komt omdat ze nog steeds gek óp hem is.
De Berichtgever feliciteert het echtpaar Methorst met dit prachtige jubileum en wenst hen nog veel goede en gezonde jaren.
Onder het motto ‘Vrolijke noten in Zegveldse poldertuinen’ worden in het laatste weekend van juni de vijftiende Hoofdwegtuinendagen gehouden.
Bij het Thomashuis aan de Hoofdweg 140 zijn de kunstenaars van Atelier De Schuur actief. Zij zullen hun schilderijen en beeldende kunst in de tuin tentoonstellen. Daarnaast zijn er diverse muzikale optredens waaronder een presentatie van de kunstenaars die muziek maken op door henzelf gemaakte muzikale kunstwerken.
De familie Verheul op nummer 134 heeft een tuin met vijvers, steigers en dierenverblijven. Een tuin waarin je het landelijke gevoel ervaart door de achterliggende polder.
Bij de familie Kop, Hoofdweg 106, kan een heerlijk broodje paling worden genuttigd en tegen een kleine vergoeding een boeket uit hun tuin samengesteld worden.
Bea en Gert Hulleman, Hoofdweg 137, hebben op verschillende plekken in de tuin zitjes gecreëerd. Er is een kleine pluktuin met dahlia's en zonnebloemen. Vrijdagavond kunt u genieten van accordeon- en gitaarmuziek.
Gerrie en Herman Schuiveling, Hoofdweg 76, zijn klaar met het grovere werk en de aanleg van de tuin achter de oude pastorie. Jose van de Helder komt hier met prachtige schilderijen van koeien, schapen en ander moois.
De tuin van Cobi en Herman Lekkerkerker, Hoofdweg 68, is ruim veertig jaar oud en een heerlijke plek om te luisteren en te genieten van de schoonheid van de Zegveldse natuur. In de tuinkamer exposeert de Zegveldse kunstenares Mona Gerritsen haar werk in acryl en aquarel. Op vrijdagavond zal er vrolijke muziek gemaakt worden middels een originele 'trekzak'.
Bij Wendy en Goof van Erkel, Hoofdweg 30, is onder andere een traditionele voortuin met strakke buxushagen en doorbloeiende rozen te bewonderen.
Via de boomgaard komt u in de tuin van de buren op nummer 34. Linda en Freek de Wette hebben een tuin met een beplanting voornamelijk in blauwe tinten.
Maryanne van Tilburg, ooit initiatiefneemster van de Hoofdwegtuinendagen, zal beide dagen in de tuin aanwezig zijn om allerlei tuinvragen te beantwoorden.
Tenslotte op nummer 33 bij Geertje en Arie Bol laat Ineke Visser op vrijdag zien hoe zij met wilgenteen uit de griend decoraties en manden vlecht. 'Mariniki' is er weer met haar originele sieraden van glas.
De tuinen zijn geopend op vrijdag 25 juni 2010 van 10.00 tot 22.30 uur en op zaterdag 26 juni 2010 van 10.00 tot 17.00 uur.
In Gasterij de Milandhof wordt op zaterdag 5 juni van 10.00 tot 15.00 uur een groots familie-evenement gehouden waarbij een modeshow vóór en dóór kinderen/jongeren het met Down Syndroom centraal staat. Daarnaast is er een lezing en een expositie georganiseerd door de Upside van Down en zijn er diverse kraampjes.
Op www.downsyndroom.nl en www.meemiddenholland.nl is het gehele programma te vinden. Aanmelden kan via e-mail: E Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of telefonisch via 06- 25 24 76 70.
Op 19 februari is hij 65 jaar geworden. Een goede reden om te stoppen met werken, vindt hijzelf. Die ‘hij’ is Herman Lekkerkerker van het bureau Lekkerkerker & Keijzer B.V. Administratie –Fiscaal Advies, gevestigd aan de Boschsloot 30.
Herman is begonnen bij accountantskantoor De Producent in Gouda. Daar zat hij in de buitendienst, het werk dat tot op heden altijd zijn hart heeft gehad. Toen daar een directiewisseling plaatsvond, werd het voor hem minder leuk. Het klikte niet meer. De keuze was toen snel gemaakt. ,,Ik ga voor mezelf beginnen”, besloot Herman. Op 1 december 1983 was het zover. Dit was de start van Administratiekantoor H. Lekkerkerker aan de Hoofdweg 68. zijn kantoor aan huis. ,,Eigenlijk had ik niets te verliezen. Voordat ik begon, had ik al wat klanten die in de avonduren werden bezocht. Verder ging een deel van mijn vakantie hier aan op of ik nam een snipperdag. Meerdere klanten van dat bedrijf zijn later naar mijn kantoor gekomen.”
De zaken gingen goed en na een jaar kwam de eerste administratieve kracht hand- en spandiensten verrichten. Weer een jaar later kwam Jeannette in dienst. Zij is nog steeds binnen het bedrijf werkzaam. Op 1 augustus viert zij haar 25-jarig jubileum. Doordat er meer kantoorpersoneel kwam, moest ook het kantoor uitgebreid worden. Het huis werd wat uitgebouwd en de garage bij het kantoor getrokken. Dit gaf voor dat moment even ‘lucht’. In 1992 is Roel Keijzer bij Herman komen werken. Dat dit een geweldige werknemer was, had Herman snel in de gaten. ,,Roel heeft erg veel energie in het bedrijf gestopt en daarnaast behaalde hij ook al zijn diploma’s voor accountant. Op 1 augustus 1998 bood ik Roel aan om met mij een maatschap aan te gaan. Deze verbintenis werd met een simpele handdruk bevestigd. Vanaf dat moment heette het bedrijf Accountantskantoor Lekkerkerker & Keijzer.”
“Door de kwaliteit van het kantoor is het bedrijf enorm uitgebreid. Ons werkterrein beslaat eigenlijk heel Nederland. Dit had wel tot gevolg dat het kantoor te klein werd. De bureaus stonden rondom in de ordners. Al snel kwam het plan om een nieuw kantoorpand te bouwen op de plek waar het nu staat. Een kantoor met appartementen er boven. Voordat alles gerealiseerd was, waren zomaar enkele jaren verstreken. Als overbrugging hebben we nog enkele jaren in Woerden gezeten, want aan de Hoofdweg waren we met vijf man bezetting echt uitgegroeid.”
“Inmiddels noemen we ons kantoor Lekkerkerker& Keijzer B.V. Administratie – Fiscaal Advies. Het kantoor verzorgt de jaarrekeningen en diverse belastingaangiften . Bij bijzondere specialismen huren we kennis in.” Op de vraag wie nu klant zijn van het bedrijf, antwoordt Herman: ,,Onze klanten zijn mensen die een randje (zwart) onder hun nagels hebben. Niet van het niet wassen, maar mensen die met hun handen werken.” Per 1 januari 2008 is ook Arno Vergeer (eveneens een werknemer binnen het bedrijf) opgenomen in de maatschap.
Het kantoor heeft op het gebied van automatisering een enorme ontwikkeling meegemaakt. Van alles handmatig verwerken tot nu alles automatisch. En dat is een terrein wat niet Hermans voorkeur niet heeft. ,,Ik ben een leek op het gebied van automatisering, een echte digibeet”, grapt hij. Zo’n vaart zal dat wel niet lopen, maar bij zijn afscheidsreceptie voor de klanten, op 28 april, werd het wel een enkele keer gememoreerd. Herman reageerde hierop dat het bezoekwerk en het contact met de klanten zijn sterke kant was. Deze receptie is door ruim 300 mensen is bezocht. ,,Ze kwamen zelfs uit Groningen en Zeeuws Vlaanderen. Ik vond het grandioos. Dit kan niemand mij meer afnemen. Voor mij is het een bevestiging van het vertrouwen dat men in het kantoor heeft. Met name de leuke berichten bij de cadeaus deden me erg goed.”
De eerste maanden thuis waren niet gemakkelijk vanwege de koude winter. ,,Nu kan ik lekker in de tuin bezig zijn of ik ga met Cobi fietsen. Dat doen we graag. Daarnaast heb ik erg veel plezier in het voorzitterschap van Plein 2 (Stichting Welzijn Ouderen).” Als hobby blijft Herman nog wel enkele oude klanten bezoeken. ,,Bij sommigen kom ik al veertig jaar. Soms is het maar één keer per jaar om een belastingformulier in te vullen, bij anderen meerdere keren als er bijvoorbeeld een kwartaalopgave van de omzetbelasting gedaan moet worden.”
Herman benadrukt de bijzonder fijne werksfeer op kantoor. ,,Het is niet voor niets dat er weinig verloop is onder het personeel. De ‘oudste’ vier personeelsleden werken er gemiddeld al negentien jaar. Ze hebben veel voor elkaar over. Dit is goed voor zowel de klant als voor het kantoor.”
De Berichtgever wenst Herman, samen met Cobi en de (klein)kinderen nog heel veel goede en gezonde jaren. Geniet ervan!
Speciaal voor studenten (hbo of universitair) tot 30 jaar werd op zaterdag 1 mei in Enschede Nederlandse kampioenschappen gehouden. Hier deden drie Henkido-judoka’s aan mee. Pim Graafland, eerstejaars student geneeskunde te Amsterdam, haalde de titel binnen in de categorie tot 60 kg. Bart Koomen (student commerciële economie) en Angela Godecke (studente fysiotherapie ) wisten beiden een wedstrijd te winnen, maar behaalden helaas geen podiumplaats. Komende maand zal het Top Judo Henkido-team in Engeland meedoen aan de EK van de Internationale Budo Federatie. Voor Pim Graafland volgt deelname aan de Nationale Judo League, alwaar hij zal uitkomen voor het team van de Budokan. Na afsluiting hiervan kan Henkido terugzien op een succesvol seizoen met in alle jeugdcategorieën deelnemers op de NK’s – met Pim Graafland als kampioen senioren Midden Nederland – en plaatsing op het NKT senioren.
Om het negatieve imago van de boeren in de jaren ’80 te verbeteren, werd door de Christelijke Boeren en Tuindersbond – later in samenwerking met het Agrarisch Centrum Woerden – eenmaal per jaar ‘De Boer op’ georganiseerd. Oftewel een dag waarop boeren in de regio hun bedrijf openstellen voor het publiek. Pea de Groot is een van de organisatoren van het eerste uur. Na 25 jaar stopt zij nu met haar secretariaatswerkzaamheden hiervoor.
Pea de Groot vertelt over het ontstaan van ‘De Boer op’: ,,Boeren hadden destijds een negatief imago, doordat burgers op het land alleen de sproeiende giertank zagen en op de televisie alleen beelden van kalfjes in kleine hokjes. Mensen waren onbekend met het hoe en waarom van de bedrijfsvoering op het boerenbedrijf. Meer bekendheid van en begrip voor de boer en zijn bedrijf was het streven van de organisatoren van ‘De Boer op’. Niet alle boeren waren direct enthousiast over dit initiatief, maar in de loop van de jaren is het aantal deelnemende bedrijven, maar ook de diversiteit van de boerenbedrijven, enorm toegenomen. Ziektes zoals de MKZ, Q-koorts en varkenspest hebben wel eens roet in het eten gegooid. Bijvoorbeeld tijdens het uitbreken van de MKZ werd een alternatieve ‘De Boer op’ gehouden op het terrein van de Tournoyruiters op Geestdorp. Alle deelnemende bedrijven hadden daar een kraampje alwaar bezoekers informatie konden inwinnen over de bedrijven.”
Met heel veel plezier en voldoening blikt mevrouw De Groot terug op de afgelopen 25 jaar. Ze vertelt: ,,De organisatie van de jaarlijkse ‘De Boer op’ was in handen van een kleine groep mensen. Allereerst werd bepaald welk deel van de regio zou deelnemen en vervolgens werden de betreffende boerenbedrijven benaderd en gepolst of er interesse was om deel te nemen. Het programma werd vastgesteld en folders gedrukt en verspreid.” In de kwart eeuw dat zij het secretariaat in handen had, zorgde zij voor zorgvuldige verslaglegging van alle vergaderingen en de gemaakte afspraken. Ook een samenvatting van de ‘napraatavond’ na afloop van ‘De Boer op’ werd door haar opgesteld en gebruikt als basis voor de volgende editie.
Dit jaar werd het educatieve evenement in en rond Kamerik gehouden. Op 10 april opende demissionair minister Gerda Verburg de 25ste editie op de boerderij van de Kamerikse familie De Wit. Tijdens de opening heeft zij Pea de Groot uitgebreid in het zonnetje gezet vanwege haar verdiensten in de afgelopen 25 jaar. Waarop deze reageerde: ,,Deze laatste ‘De Boer op’ was er voor mij één met een gouden randje.” Het ‘secretariaatsstokje’ gaf zij vervolgens over aan dorpsgenote Willy de Vink.
Vanaf januari 2010 is de wijkverpleegkundige binnen Zuwe Zorg gepositioneerd als spil in de zorg, wijk en team. De wijkverpleegkundige is verantwoordelijk voor de functionele sturing, de kwaliteit van de zorg; zowel voor de zorg die aan de cliënt geleverd wordt, als de deskundigheid van de medewerkers. Binnen de organisatie worden de wijkverpleegkundigen ondersteund in het vormgeven van de nieuwe functiebeschrijving. Dit door middel van een leertraject.
Nienke Goemaat en Sonja Daalhuizen zijn beiden recentelijk aan hun baan als wijkverpleegkundigen begonnen. Nienke gaat het team Molenvliet aansturen en Sonja het team Woerden centrum, bomen- en bloemenbuurt en Zegveld.
Vanuit de kleinere teams vinden we het belangrijk om aanspreekpunt te zijn voor cliënten, medewerkers en overige professionals binnen de wijk. We willen zorg organiseren en coördineren vanuit de cliëntenvraag, met als doel de cliënt zo lang mogelijk zelfstandigheid te laten behouden. De wijkverpleegkundige werkt nauw samen met de huisarts.De wijkverpleegkundige kan een huisbezoek afleggen om zodoende uw zorgvraag te inventariseren. Een uitdagende baan, een prachtige baan, volop beweging en vernieuwingen
Voor meer informatie of direct contact met een van ons kunt u het beste contact opnemen met het wijkteam via telefoonnummer 0348-573838. U vraag wordt genoteerd en aan ons doorgespeeld, waarna een van ons contact met u opneemt.
Nienke Goemaat en Sonja Daalhuizen
Tijdens de familieavond van de Oranjevereniging, zaterdag 24 april, werd de klucht ‘Allemaal Kalekak’opgevoerd. Een uitvoering waar de 550 toeschouwers veel plezier aan hebben beleefd. Complimenten voor de uitvoerenden: Adrie de Jong, Arie de Groot, Bianca Balvert, Maaike Vergeer, Gerard Muller, Rolf Hoogerbrugge, Michel Bunnik, Gert Hulleman, Arianne de Leeuw en Margriet Vermeij. Ook het werk achter de schermen mag niet onvermeld blijven. Ton Beukers (regie), Agnes de Leeuw en Marian Kompier (souffleuses), Anja de Bruijn (grime) en Huib de Bruijn (geluid).
Na bijna 21 jaar is het mooi geweest. Beeldend kunstenaar Wim Verwoerd (49) houdt het na vele honderden cursisten, 30.000 stroopwafels en honderden kilo’s schapenkaas voor gezien en vertrekt uit de Meije. Het jarenlange gesleep met loodzware stenen en het intensieve leven op de boerderij hebben fysiek hun tol geëist
Toen hij de boerderij destijds kocht, was het een grote bouwval. De koeienstal, waar nu het atelier gevestigd is, was in januari 1992 compleet ingestort. De renovatie was een megakarwei van vele jaren en al die tijd kreeg Wim Verwoerd geweldig veel hulp van vader Wim senior. Deze – hij is inmiddels de tachtig gepasseerd – verwoordt het als volgt: ,,We hebben ons hier twintig jaar afgebeuld. En nu het klaar is, gaan we weg. Het was een enorme klus, maar uiteindelijk is het wel een pand geworden om trots op te zijn. De schuur is inmiddels zelfs officieel een cultuurhistorisch monument geworden.”
Optimistisch als altijd dacht Wim dat de verbouwing van de schuur een maand of drie zou duren. Dat pakte iets anders uit; het duurde drie jáár. Het huisje waar vader en moeder Verwoerd de afgelopen veertien jaar gewoond hebben, moest dan ook helemaal gerenoveerd worden. Het was een gang met zes deuren waarachter allemaal piepklein kamertjes zaten. Niet zo vreemd want in het huisje woonde vroeger een gezin met zes kinderen.
Wim heeft het moeilijke besluit moeten nemen zijn beeldhouwcursussen niet door te laten gaan, terwijl die allemaal al volgeboekt waren. Zijn rug trekt het niet meer. En om te voorkomen dat de rugpijn chronisch wordt, zet hij er nu een punt achter. Het mooie stekkie aan het water was snel verkocht en de ingeschrevenen hebben inmiddels een brief gekregen dat zijn cursussen niet doorgaan. Voor de mensen die toch dit jaar heel graag willen beeldhouwen is er een oplossing gevonden. Cursiste Geatene Scholten van Arte Atelier uit Kamerik heeft alle sokkels, stenen bokken en het andere materiaal overgenomen en gaat in juni zelf workshops organiseren.
Wim:,,Vooral de gezelligheid en de mensen ga ik heel erg missen. Je leven verandert heel drastisch. Daar komt bij dat ik veertig jaar vlak bij mijn ouders heb gewoond. Die vonden al snel een nieuw huis in het centrum van Woerden en verhuizen binnenkort.” Voorlopig gaat Wim in Amsterdam wonen, waar hij een woonboot heeft. ,,Wat ik verder ga doen weet ik nog niet, ik heb nog geen definitieve beslissing genomen. Misschien ga ik wel naar het buitenland”. Eén ding weet hij wel zeker, beeldhouwen gaat niet meer lukken. ,,Het grootste probleem ligt bij mijzelf, ik kan nu eenmaal niet rustig aan doen.”
In al die jaren heeft Wim Verwoerd veel meegemaakt met zijn cursisten. ,,Het fijne van beeldhouwen is dat je in een steen je gevoel kwijtkan. Aan de beelden kan je vaak zien hoe de maker op dat moment in zijn vel zit. En je laat iets van jezelf achter. Dat zie je bijvoorbeeld ook vaak terug bij begrafenissen. Er staat dan dikwijls een zelfgemaakt beeld op het graf of een foto op de kaart.”
Zijn grootste groep cursisten zijn dames tussen de 40 en de 70 jaar. De oudste is inmiddels 93 en heeft tot een jaar geleden gebeeldhouwd. Haar geheim: jonge vriendinnen die je met de auto overal naar toe kunnen rijden. Volgens Wim Verwoerd uiten mannen wat minder hun gevoel. Vrouwen vertelden hem altijd alles. Dat gebeurde onder meer tijdens de beroemde lunches, waarbij er in de afgelopen jaren honderden kilo’s aardbeien en schapenkaas doorheen gingen. En niet alleen dat: zo’n 30.000 stroopwafels gingen er over tafel. En iedere cursist kent de verhalen over de inbraak, de schoorsteenbrand en afgelopen jaar het afschuwelijke ballonongeluk in China.
Tijdens de cursussen werd er van alles en nog wat gemaakt. Het dier dat het meest werd gebeeldhouwd was de uil. Mensfiguren stelden vaak moeder en kind voor; een cadeau van nieuwbakken oma’s voor hun dochter en kleinkind. Zelf maakt Wim Verwoerd het liefst abstracte beelden, maar dan wel tot in de puntjes verzorgd, geschuurd en gepolijst.
Eind mei geeft hij in de Meije nog een groots afscheidsfeest en dan is het echt mooi geweest. Hoewel, stilzitten zal er wel niet bij zijn, want in het hoofd van Wim gonst alweer een nieuw plan. Volgend jaar wil hij in de zomermaanden creatieve dagtochttripjes organiseren met een vaartocht door de Amsterdamse grachten. ,,Maar dat is nog niet zeker.”
De jubileumactiviteiten van het 50-jarige Siveo krijgen extra glans, nu blijkt dat een record aantal teams kampioen is geworden. Als eerste waren er de Meisjes B die op woensdag 21 april thuis met 4-2 wonnen van SVH. Op zaterdag 8 mei werden maar liefst drie elftallen kampioen: B1 (uit met 2-4 gewonnen van Sportief), A1 (thuis met 7-4 gewonnen van Sportlust) en Dames 1 (uit met 0-6 gewonnen van Altior). Een week later, zaterdag 15 mei, maakte ook het vierde elftal het waar, door met 2-5 uit te winnen van Gouda. Dit record van vijf teams kan zelfs nog worden gebroken. Als Dames 2 vanavond (maandag 17 mei, red) thuis wint van de nummer 1, Kagia, kan dit jubileumjaar een zesde kampioensteam in de boeken worden bijgeschreven.
De A1 hoorde pas die ochtend dat ze, doordat Perkouw uit de competitie was gezet, kampioen konden worden. Daarvoor moest het elftal winnen van Sportlust én concurrent Dillettant mocht niet winnen van RVC’33. Die laatste wedstrijd vond op dezelfde dag en tijd plaats. De A1 had met 7-4 ruimschoots aan de verwachtingen voldaan; toch was het nog niet gelijk feest. Het ‘verlossende’ telefoontje uit Reeuwijk liet namelijk nog even op zich wachten. Toen dat er eenmaal was, werd – volgens afspraak – direct een aantal kratten bier naar het gelijkspelende RVC gebracht.
Ook bij het vierde ging het niet vanzelf. Zo was er, door gebrek aan eigen spelers, een beroep gedaan op een aantal A-junioren. Binnen 30 minuten stond het team met 0-3 voor – dankzij een hattrick van Sean Beukers – maar bij rust was het 2-3. Zou de winst dan toch door de vingers glippen? Gelukkig werd het uiteindelijk nog 2-4 en – net voor tijd – 2-5. En zo kon ook dit team op de kar een overwinningsronde door het dorp maken.
In de bibliotheek van Zegveld zijn tot 6 juli schilderijen van oud-Zegvelder Gert Wijman te zien. Hij werkt met onder andere acryl, past en aquarel en maakt pentekeningen.
Tijdens zijn LTS periode vond Gert Wijman het vak reclametekenen, van de heer H. Schippers, een van de leukste. Deze docent gaf Gert het advies om met tekenen verder te gaan. Hij is toen echter gaan werken als huisschilder en later als verftechnicus bij een grote verffabriek. Om gezondheidsredenen verhuisde Gert van Zegveld, waar hij 57 jaar heeft gewoond, naar Woerden. Via zijn zoon is Gert Wijman in contact gekomen met Gerard Vermey die hem vroeg of een keertje te komen kijken bij de groep ‘Kijk op Kunst' onder leiding van Leo Borsboom.
De tentoonstelling is te zien tijdens de reguliere openingstijden van de bibliotheek Zegveld, Middenweg 2c. De openingstijden vindt u op www.regiobibliotheekhetgroenehart.nl
Martin Zonneberg , de van radio en tv bekende organist/dirigent, komt op vrijdag 18 juni naar de N.H. Kerk in Zegveld. Er valt die avond veel te genieten op het gebied van zang en orgelspel, mede dankzij het optreden van de bekende sopraan Pia Schütz. Zij zal enkele solo’s ten gehore brengen, waarbij Martin Zonneberg haar zal begeleiden. Zangvereniging De Lofstem zal eveneens enkele liederen zingen. Ook is er veel ruimte voor samenzang.
De avond begint om 20.00 uur en de toegang vrij. Wel zal er een collecte gehouden worden, waarvan de opbrengst bestemd is voor de stichting Geef Hun Hoop. Dit is een project van koorlid Henk Kaper met als doel kansarme kinderen in India onderwijs te bieden.
Kom luisteren en zingen op deze bijzondere avond. U bent van hartelijk welkom!