Afgelopen zomer kwam uit onderzoek naar voren dat de betonnen duikerbrug op het kruispunt Middenweg/Hoofdweg/Milandweg in Zegveld ernstige gebreken vertoonde. Het dek van de duiker kon het zware verkeer op de Middenweg daardoor niet meer dragen. Onderhoud was nodig om de schade te herstellen. Het kruispunt Middenweg/Hoofdweg/Milandweg werd tijdelijk afgesloten voor zwaar verkeer. Dit was een flinke belemmering voor het verkeer in hartje Zegveld. Zaak dus om dit zo snel mogelijk te verhelpen.
Door te kiezen voor een zogenaamde bouw-team-constructie, waarin gemeente en aannemer samenwerken van begin tot eind, kon flink tempo gemaakt worden met de vervangingswerkzaamheden. Doel was om de duikerbrug vóór de Kerst weer open te stellen voor al het verkeer. En dat is gelukt!
Begin januari plaatst de aannemer nog de leuningen en in het voorjaar komt er nog een extra slijtlaag op het brugdek (daar is het nu te koud voor).
Wijnproeverij in de Blauwe Meije. Een lekker wijntje, knisperende houtblokken in de kachel en de klanken van kerstballades, live gezongen door de sympathieke zangeres Willemijn May.
En dan nog de lekkernijen in een winterse setting van de hooimijt en het kerstgevoel is compleet. Het is goed toeven deze zondagmiddag bij Buitenplaats De Blauwe Meije. Gastvrouw Rebecca de Boer en gastheer Juerd van der Burgt verwennen iedere bezoeker met de nodige aandacht.
Wanneer de eerste gasten arriveren voor de wijnproeverij met optreden van Willemijn May, is nét de appeltaart klaar. Koffie, thee en warm appelgebak als aperitief, terwijl de Bodegraafse zangeres en toetsenist Rolf van de Sande zich installeren voor het optreden.
„Die winterse wijnproeverijen typeren zich door een bijzondere, intieme sfeer", verklaart Rebecca de Boer terwijl ze de rode wijn bij de houtkachel op temperatuur laat komen. „Met een klein gezelschap genieten van de geneugten des levens."
De eerste ronde van de proeverij, een biologische prosecco, vormt ook de aftrap voor het eerste lied van Willemijn May. Voor de rondes daarna heeft De Boer onder meer sauvignon blanc en pinot grigio in de planning. „Daarbij serveren we een aantal boerenkazen, uiteraard uit Woerden. Die met kruidnagel is echt een aanrader. Onze geitenkaas, hier zelf bereid, is gemaakt van de melk van de geiten van de buurman. Dichter bij huis kan niet." Grillworst en pittige chorizoworst maken het assortiment proeverijen compleet.
De proeverij en het optreden waren voor de 'buren' Ellen van Dijk en Martin de Haan, woonachtig aan de Rondweg, aanleiding om deze zondagmiddag richting De Blauwe Meije te gaan. „We wonen dichtbij en zijn wijnliefhebbers", vertelt Van Dijk. „We komen hier vaker om even bij de exposities te kijken of een appeltaartje te eten. Het is een fijne plek." De twee zijn ook betrokken als 'Vriend van De Blauwe Meije' en steunen daarmee de initiatieven van de buitenplaats.
Kunstenares Judith Koppelman is met haar overbuurman Aad Hulst naar De Meije gekomen voor een middag genieten. Sinds ruim een halfjaar woont zij, na overal ter wereld te hebben gewoond, in Oudewater. „Ik heb het er heerlijk", zegt de kunstenares. „Iedereen is zo vriendelijk en attent. Met de overbuurman maak ik leuke uitjes, zoals vandaag."
Binnenkort wil Koppelman in Oudewater workshops gaan geven en ook een expositie in Zegveld staat nog op de rol. Een aantal van haar creaties - kleurrijke beelden van verschillende materialen - pronken al in de galerie.
Aan het eind van de middag is het voor Willemijn May tijd om te gaan, een optreden in Assendelft staat nog op het programma. Het publiek geniet nog even na van de laatste wijnen en hapjes.
EXPOSITIE
In de galerie zijn nog tot 9 februari de impressionistische foto's van Quitama Everaardt te zien. Voor haar dromerige beelden, vooral van de natuur, gebruikt zij een Carl Zeiss lensje uit 1931. Die typische onscherpte levert fraaie beelden op.
Zegveld - Sinds 7 december zijn de foto's van Quitama Everaardt te zien in De Blauwe Meije. Haar foto's zijn impressionistisch. Ze worden gemaakt met behulp van een oude lens uit de jaren 30. Everaardts foto's zijn als gevolg daarvan niet scherp. Hierdoor lijken bomen doorzichtig te zijn en lijken bladeren vanuit het niets te komen. De expositie is tot en met 8 februari te zien.
Daggeldershuisje. In de negentiende eeuw was het wonen in een daggeldershuisje armoe troef. Ver weg, klein en geen voorzieningen. Tjitse en Janique van der Molen troffen zo'n huisje net buiten Zegveld vijf jaar geleden. Ze kochten het en knapten het helemaal op.
door Bert van den Hoogen
Of het huis echt als een daggeldershuisje was gebouwd, weten Tjitse en Janique van der Molen niet zeker. Maar als ze vertellen wat ze in 2011 kochten, kan het bijna niet anders dan dat het ooit is gebouwd voor een dagloonwerker.
Janique: „Het oorspronkelijke huisje is van 1870 en had een klein stalletje. We hoorden dat er nog geiten in hadden gestaan."
Tjitse: „Je kunt nog zien hoe groot het huis was en wat er later is aangebouwd. Die geitenstal is bij de woonkamer getrokken. En waar nu onze slaapkamer en badkamer zijn, is er in 2000 aangebouwd. De grote schuur is er toen ook neergezet. Die zou je als vertrek bij het huis kunnen trekken."
Levensgevaarlijk
Het huis ligt zo'n 100 meter van de Milandweg af en kan bereikt worden via een brug en een pad dat Tjitse nog maar een paar maanden geleden geschikt heeft gemaakt voor auto's.
Janique: „Het was niet meer dan een wandelpad. Dat vond ik al zo mooi toen ik de foto's op Funda zag. Ik wist toen al: dit wordt ons huis. We zochten een huis met ruimte eromheen voor onze dieren. Dit voldeed daar helemaal aan."
Als Tjitse vertelt wat ze aantroffen, is het bijna onvoorstelbaar dat ze zonder enige twijfel wilden kopen. „Het was er erg slecht aan toe. Er zat een laag plafond van zachtboard in. Het toilet was slecht aangesloten op het riool. De elektrische bedrading was aan elkaar geknutseld en was voor een deel zelfs speakerdraad. Het was eigenlijk levensgevaarlijk. Aan de buitenkant was al het houtwerk bruin geschilderd. Binnen was het bedompt en donker. Eigenlijk was het onbewoonbaar."
Ze keken door al die ellende heen en zagen dat ze met veel werk er een ideale woning van konden maken.
Info
Adres: Milandweg 34, Zegveld.
Type woning: Eengezinswoning.
Vraagprijs: 465.000 euro
Woonoppervlakte: 85 vierkante meter.
Aantal kamers: 4 (2 slaapkamers).
Bouwjaar: 1870.
Informatie: Drieman Garantiemakelaars, driemanwoerden.nl
Bijzonderheden: Vrijstaand huis, voormalig daggeldershuisje.
Tjitse: „We hebben de complete elektrische installatie vervangen. Het plafond ging eruit en is nu met schrootjes afgetimmerd, zodat je de oude balken weer ziet. De badkamer hebben we helemaal opnieuw ingericht. Op de bovenverdieping hebben we alle tussenwandjes weggehaald en de dakkapel vervangen. We hebben het zo afgewerkt dat je de oude sporen nog ziet. Drie jaar geleden hebben we er een kinderkamer van gemaakt."
Bij het strippen van het huis kwam ook de oorspronkelijke buitenmuur van het daggeldershuisje tevoorschijn. Ze hebben geprobeerd de beschadigingen te herstellen, want het had een prachtige wand kunnen worden. Tjitse: „Dat ging echt niet. Van de mooiste delen hebben we foto's laten maken en die als fotobehang gebruikt. Zo hebben de wanden toch die uitstraling. Om het helemaal af te maken heb ik een oud boerenraam erin gezet."
Uitzicht
Nu ze het hele huis onder handen hebben gehad, genieten ze van het resultaat. Janique: „Iedere dag als ik het pad naar het huis op kom, geniet ik weer. Het huis wordt door twee woningen van de doorgaande weg afgezonderd, waardoor je hier heel vrij zit en toch dicht bij de bewoonde wereld." Tjitse: „En waar heb je zo'n vrij uitzicht over de polder?"
Toch hebben ze besloten om te gaan verhuizen. Tjitse wil de machines en vrachtwagen van zijn eigen bedrijf bij het huis hebben, Janique wil haar twee paarden dichterbij hebben. Dat is tot hun spijt niet mogelijk op dit perceel.
VRIJE RUIMTE VOOR HUISDIEREN
Paarden, kippen en varkens
Huisdieren waren een van de belangrijkste reden voor Tjitse en Janique van der Molen om een huis met vrije ruimte eromheen te zoeken. Zo kwamen ze naar Zegveld, met twee honden en twee paarden. Voor de paarden bleek uiteindelijk geen plaats rond het huis. Wel voor kippen. Dat er nu ook een stalletje is met twee varkens, is te danken aan de vrienden van Tjitse. „Toen we op onze trouwdag 's avonds thuiskwamen, stonden die twee varkentjes voor de deur. Cadeautje." Ze hebben er ook een ooievaarsnest. „En in de zomer komen in het weiland achter ons huis de koeien tot aan het hek. Prachtig!" Net zo'n leuk gezicht zijn de schapen die er weleens grazen. „Dan zetten we wel een afscheiding neer, want ze hoeven niet onze tuin leeg te grazen."
ZEGVELD - Tweede Kamerlid Elbert Dijkgraaf van de SGP komt maandag 19 december naar Zegveld. Hij spreekt dan over 'Boeren en éénverdieners: de melkkoeien van de overheid'. In zijn portefeuille zit onder andere Landbouw, Economische Zaken, Milieu, Sociale Zaken & Werkgelegenheid, maar ook Buitenlandse handel en Ontwikkelingssamenwerking. Hij spreekt tijdens de jaarvergadering van de plaatselijke kiesvereniging van de SGP, die gehouden wordt op maandag 19 december in Gasterij De Milandhof. Het is een openbare vergadering die voor iedereen toegankelijk is. De bijeenkomst begint om 20.15 uur, vanaf 20.00 uur staat de koffie klaar.
door Bran Remie
Wat is uw favoriete plek in Zegveld?
„Mijn eigen tuin. Ik zit midden in de natuur, midden in het Groene Hart. Het is door de gemeente van Woerden tweemaal uitgeroepen tot mooiste plek. Ik heb uitzicht op een schone horizon zonder gebouwen en windmolens. Toen ik hier kwam wonen, heb ik al die uitzichten met verf proberen te vangen. Door mijn tuin ben ik nog meer gaan schilderen. Af en toe protesteert het lichaam, maar dat schilderen blijf ik doen. Ik zit vol emotie en dat moet eruit. Daar is mijn tuin voor. Weet wel, ik heb dan wel een vrij vak, maar zonder zelfdiscipline kom je er niet. Sommigen wachten jaren op inspiratie, maar bij mij zakt het m'n broek uit."
Wie is je favoriete inwoner van Zegveld?
„Dat is Frans Lander. Hij heeft een boek over me geschreven, kan heel goed kijken en vooral liefdevol op m'n donder geven, want kritiek bouwt op als het goed bedoeld is. Dat is helaas te weinig in de wereld. Hij is liefdevol maar hard. Hij zegt wat hij lelijk vindt en wat hij mooi vindt. Hij wijst ook waarom iets lelijk is en dan denk ik: 'Dat moet ik inderdaad veranderen'. Je raakt door al dat staren naair je doek langzaamaan steeds blinder."
Als u de baas van Zegveld was, wat zou u dan veranderen?
„De politiek lijkt wat hangend leiding te geven. Ze opereren veel te vaak twijfelachtig. Ik wil alleen niet veel klagen. Ik woon verrukkelijk dus ik heb het goed. Bovendien wat zij doen kan ik niet. Wel zou ik willen dat de geloven in onze gemeente elkaar minder veroordelen. We moeten meer naar elkaar luisteren."
Welke werken treffen bezoekers op uw expositie in galerie Van Slagmaat aan?
„Honderden schilderijen die ik heb geselecteerd. Ze zijn te koop. Ik schilder dagelijks ijverig door. Van sommige vind ik het alleen wel moeilijk om afstand te doen."
Nog een paar jaar en dan trekt drinkwaterbedrijf Oasen de stekker uit de watertoren in de Meije, ook wel bekend als Pietje Potlood. Het is de laatste watertoren in de regio die nu nog in functie is.
door Marc van Velzen
Groene Hart - De watertoren in de Meije - in volksmond ook wel Pietje Potlood genoemd - verliest over enkele jaren zijn functie. Dat laat drinkwaterbedrijf Oasen weten.
De functie van de witte watertoren zal worden overgenomen door zuiveringsstation De Hooge Boom in Kamerik.
Dat gaat eerst verbouwd worden. Oasen verwacht dat deze verbouwing over enkele jaren gereed is. „Zodra die klaar is, zal de watertoren officieel uit bedrijf gaan", laat woordvoerder Joost van Luijt weten. „Met de dan vernieuwde pompen is de toren eigenlijk overbodig." Het bouwwerk - gebouwd in 1931 - is de enige watertoren in het Groene Hart die nog in functie is. „De andere zijn door de jaren heen al vervangen door pompstations", aldus Van Luijt. „De techniek van De Hooge Boom is echter nog verouderd." Watertorens worden gebruikt voor het opslaan en onder druk houden van drinkwater. Hoe hoger de toren, hoe groter de druk die op het water wordt uitgeoefend. Wanneer de verbouwing gaat beginnen, is nog niet bekend. „We zijn nu nog in de ontwerpfase", aldus de woordvoerder. Concrete planningen zijn er nog niet. „Het kan jaren duren voordat de watertoren pas echt zijn functie kwijtraakt." Omwonenden zullen in de toekomst niks van deze verandering merken. Wat het lot van Pietje Potlood in de toekomst zal zijn, is nog niet bekend.
Efficiënter
Thom de Kort uit Kamerik, die jarenlang voor de watertoren heeft gewerkt, staat nuchter tegenover de verdwijning van de watertoren. „Nieuwe technieken kun je niet tegenhouden. De huidige methoden voor waterzuivering zijn veel efficiënter, dus het is een vooruitgang", zegt hij. Wel zou hij het jammer vinden als het gebouw gesloopt zou worden. „Maar dat zal hoogstwaarschijnlijk niet gebeuren, want Pietje Potlood is een rijksmonument." Hij is benieuwd wat er in de toekomst met de watertoren zal gebeuren. „Als er genoeg belangstellenden zijn om de toren over te nemen, hoeft de toren niet leeg te staan. Wellicht wordt het wel dringen." Vijf watertorens in het Groene Hart kregen door de jaren heen een nieuwe bestemming. De toren in Schoonhoven wordt nu gerund door zilversmeden, het bouwwerk in Gouda wordt bewoond en de toren in Woerden er Boskoop zijn verkocht.