Actie Rob van Hoogdalem
Noordkaaptocht goed voor 17.000 euro

Het was geen reis om de wereld in 80 dagen maar daar moest Adri van Montfoort wel aan denken toen hij Rob van Hoogdalem toesprak op het Kerkplein afgelopen zaterdag.

WOERDEN - De voorzitter van Inloophuis ‘Leven met kanker’ prees Rob om zijn prestatie. “Naar de Noordkaap en weer terug in 82 dagen. Welkom thuis, Rob.”
Rob vertrok op dinsdag 1 juni en arriveerde op zaterdag 21 augustus om precies 10.00 uur weer in Woerden op het Kerkplein waar het Inloophuis met een kraam stond. Hier hadden zich verzameld familie en vrienden, gasten en vrijwilligers van het Inloophuis en vele anderen die hem hebben gevolgd. Begeleid door een aantal fietsers kwam hij die ochtend vanuit Harmelen waar hij de nacht had doorgebracht. “Ik wilde gisteren niet naar huis, dan zou het voelen het alsof de tocht al voorbij was.”


Door weer en wind
En die tocht bleek 7800 kilometer naar de Noordkaap en weer terug. “Een reis door weer en wind, echt Nederlands, een reis die we allemaal hebben kunnen volgen via zijn vlogs,” aldus Adri. “In een van die filmpjes zeg je dat het niet jouw prestatie is maar van het hele team en van alle mensen, maar Rob, jij hebt het bedacht, jij hebt het uitgewerkt en jij hebt het gedaan.” Rob wilde met zijn tocht zoveel mogelijk geld ophalen voor het Inloophuis. “90% van al onze inkomsten komt uit de Woerdense samenleving en daar mogen de Woerdenaren heel trots op zijn,” vervolgde hij. Ook wethouder en locoburgemeester George Becht sprak zijn waardering uit. “Ik volgde je in eerste instantie als een gewone burger maar toen je op de Noordkaap stond en dit als een keerpunt benoemde, kwam er bij mij ook een keerpunt en begon ik je nog intensiever te volgen. Ik vind dit een geweldig initiatief, bijzonder hoe jij je inzet voor het Inloophuis.” Namens de gemeente overhandigde Becht een cheque van 500 euro. Adri volgde met de voorlopige eindstand van 17.000 euro, goed voor een daverend applaus. En toen was de eer aan Rob zelf om iets te zeggen. “Ik heb me nooit gerealiseerd wat ik met mijn tocht teweeg heb gebracht. Het was geweldig en ik heb dankzij jullie alle problemen die ik onderweg tegenkwam met een lach kunnen oplossen. Iedereen onwijs bedankt. Jullie hebben mij vleugels gegeven.” Onderweg had Rob al geregeld laten horen dat hij wel een paar noten kan zingen en ook bij zijn terugkomst waagde hij zich eraan. “Ik wil dit avontuur graag afsluiten door samen te zingen.” Niet veel later klonk You'll never walk alone uit de speaker en zong het grote gezelschap op het Kerkplein samen met Rob dit lied ter afssluiting.
Winny van Rij

Bron: Het Kontakt 26 augustus 2021

Fietstocht Noordkaap: 17.000 euro

WOERDEN - Rob van Hoogdalem is terug in Woerden. De 67-jarige Zegvelder heeft met zijn fietstocht van 7800 kilometer naar de Noordkaap en terug 17.000 euro opgehaald voor het inloophuis Leven met Kanker. Hij werd zaterdag met applaus onthaald op het Kerkplein.
Van Hoogdalem begon op 1 juni aan zijn reis, en dacht twee maanden onderweg te zijn. Het werden er bijna drie.
De Zegvelder draagt het inloophuis een warm hart toe. Hij verloor een goede vriendin aan kanker. Ook zijn ex-vrouw, zoon en dochter hebben een vorm van de vreselijke ziekte.

Bron: AD Woerden 23 augustus 2021

Hollanders kan het bijna niet

Verstopt tussen het gras van Zegvelds boerenland presenteert het Kievitspad een typisch Hollands tafereel: groen grasland, een kronkelend riviertje en wuivende rietlanden. Aan de horizon vervangt watertoren Pietje Potlood het gemis van de molen.

Wat mooooeten jullie hier?, lijken de twee nieuwsgierige koeien te denken die ons volgen zodra we het weiland in stappen. Logisch het is tenslotte ‘hun' leefgebied. We lopen in de richting van Zegveld over het zogenoemde Kievitspad. Het grootste deel van deze 12 kilometer lange route volgt verharde wegen. De eerste kilometers, vanaf ons startpunt gezien, zijn bijna helemaal onverhard. In de bocht van de Oude Meije loopt een onopvallend pad rechtdoor het weiland in. Eerder zagen we de bordjes al toen we een wandelroute rondom Woerdense Verlaat beschreven (AD 07-2020), toen was de nieuwsgierigheid gewekt. Maar zoals bij veel boerenlandpaden zijn het de broedende vogels die bepalen wanneer het pad toegankelijk is.
Appeltaart
De koeien kijken ons na als we over het schrikdraad een volgend stuk land betreden. Een struik vol met rijpe bramen lonkt om te stoppen voor een wildpluksessie, maar we zijn pas net begonnen. Later op de route is er bij eetcafé de Halve maan of nog iets verderop bij buitenplaats de Blauwe Meije gelegenheid voor een comfortabele pauze. Als je de kans hebt, stop dan (ook) bij de Blauwe Meije voor een proefje van hun befaamde appeltaart nu het nog kan.
De eigenaren stoppen er namelijk mee en hebben hun buitenplaats met beeldentuin te koop gezet. Volg je de korte variant van deze route (zie routebeschrijving), dan kom je alleen langs de Blauwe Meije.
Pietje Potlood
Op de dag dat we deze route lopen is het wisselvallig weer, wat zorgt voor prachtige luchten en af en toe een plensbui. Het maakt het landschap er alleen maar mooier op.
In de verte houdt de witte gestalte van watertoren Pietje Potlood de bezoekers van het gebied in de gaten. Vanaf de Meije heb je regelmatig wijds uitzicht over het aangrenzende natuurgebied de Nieuwkoopse Plassen. Nadeel alleen is dat de Meije zelf druk kan zijn met verkeer. Kies dus bewust het moment waarop je deze route loopt. Op een ietwat druiligere dag is het een stuk stiller dan op een zonnige zaterdag. En met allerlei soorten vogels om je heen wil je af en toe stil kunnen staan om rustig te kijken. Stilstaan kun je ook in de Onze lieve Vrouw Geboorte kerk langs de Hazekade. Dit kerkje uit 1873 vormt de basis voor de hechte geloofsgemeenschap in de Meije. Trots zijn ze er op het Maarschalkerweerd orgel uit de 19e eeuw. Zomers staan de kerkdeuren dagelijks open voor bezoek. Laat een berichtje achter in het gastenboek als je wilt.
Net voorbij de kerk stuit je op een splitsing waar het terras van eetcafé de Halve maan lonkt. Vanaf hier volg je de kronkelende Meije helemaal tot aan het beginpunt in Woerdense Verlaat. Als je stempels zou kunnen krijgen op de momenten dat je een gemeentegrens passeert dan kom je hier goed aan je trekken.
De route brengt je op het grondgebied van gemeente Bodegraven-Reeuwijk, Nieuwkoop en gemeente Woerden. Wie aan de Meije woont, kan zomaar buren zijn met iemand uit een andere gemeente. Een van de meest bekende bewoners van dit gebied was acteur Bram van der Vlugt (1934 - 2020). Zijn liefde voor zijn woonomgeving stak hij nooit onder stoelen of banken. Als je hier loopt, begrijp je waarom.
Heb je aan het einde van de route nog meer wandelzin? Dan kun je vanaf de werkschuur nog een uitstapje maken naar Malta (1,5 kilometer) of Lusthof de Haeck (4 kilometer).
Routebeschrijving
Lengte: 12 of 9 kilometer
Startpunt: Parkeerplaats bij werkschuur de Kievit (openbaar toilet aanwezig), Hollandse kade in Woerdense Verlaat (knooppunt 77). Of bij eetcafé de Halve maan, in Bodegraven (knooppunt 72). Beschrijving: 77, 42, 97,38, 92, 91,95 rechtsaf, Middenweg linksaf, Dwarsweg rechtsaf, Hazekade 72 rechtsaf, de Meije 97, 42,77. Verkorte versie: 77,42,97, 38, 92, 91, 95 rechtsaf, Middenweg rechtsaf, de Meije 97, 42, 77.
Horeca: De Halve maan, Hazekade 20, Bodegraven en Buitenplaats de Blauwe Meije, Meije 300, Zegveld.

Bron: AD Groene Hart 23 augustus 2021

Wekenlang gefietst voor het goede doel
Rob van Hoogdalem is bijna thuis

WOERDEN - Rob van Hoogdalem fietst van Woerden naar de Noordkaap en weer terug, om geld op te halen voor Inloophuis ‘Leven met kanker’. Hij vlogt hierover op zijn YouTubekanaal en doet wekelijks verslag in deze krant. Vandaag de elfde en tevens laatste aflevering.
“Inmiddels zit ik al een eind in Duitsland en als u dit leest, zit ik als alles goed gaat op de boerderij in Harfsen. Dit zijn goede vrienden van mij, en bij de start van de tocht heb ik daar ook de eerste nacht doorgebracht.
Maar nu het verhaal van deze week. De laatste dag in Polen nuttigde ik een koffie op een terras. Toen ik naar het toilet ging, was bij terugkomst mijn helm verdwenen, dus moest ik zonder helm verder. En hoe bizar: maar twee dagen daarna ben ik aangereden door een niet oplettende automobilist. Met als gevolg, u raadt het al: drie gaatjes in mijn hoofd die alle drie moesten worden gehecht. Ik heb drie uur in de wachtkamer gezeten van de spoedeisende hulp. Nadat ze mijn hoofdwondjes hadden gehecht, mijn knie die open lag en een handwondje hadden geplakt, was ik klaar.
De arts raadde mij aan om een week lang mijn haren niet te wassen en te zorgen dat er geen vuil in zou komen. Ik stelde hem gerust met de mededeling dat ik nu gelijk naar mijn hotel zou gaan. Gelukkig nog maar 65 kilometer en het hotel wist inmiddels dat ik later kwam. De arts rolde van zijn stoel van verbazing. Maar het is allemaal weer goed gekomen. Ook nog overnacht op een immens grote boerderij, en nu richting Nederland dus. Dinsdagmiddag reed ik Nederland binnen. Aanstaande zaterdag kom ik weer Woerden binnen rijden. Wilt u bij het ontvangst zijn? Om 10.00 uur kom ik binnen op de Streekmarkt Bent u er 5 minuten later, dan bent u te laat. Misschien zien we elkaar daar nog. Ik zou het geweldig vinden om gezamenlijk af te sluiten. Velen van u waren een warme reisgenoot en daar wil ik graag zaterdag een blijk van waardering aan geven. ”
Rob was onder de indruk van Polen
Rob fietste vorige week door Polen en roemde het land en de mensen. “Ik had geen duidelijk beeld van het land. Nu wel: het is in één woord prachtig. De mensen hier zijn ook super vriendelijk. Bij een stop in een klein dorpscafé was de eigenaar nieuwsgierig waar ik vandaan kwam. Met zijn zoon als tolk vertelde ik mijn verhaal. Dit vond de man geweldig, en hij draaide zich om naar binnen toe. Even later kwam hij terug met een grote gerookte vis ingepakt in folie”, vertelde hij eerder aan de krant.
Waarom heeft Rob gefietst?
Rob van Hoogdalem vertrok op 1 juni om 9.00 uur bij het Inloophuis ‘Leven met kanker’ voor zijn 7.000 kilometerlange tocht naar de Noordkaap waarmee hij geld wil ophalen voor ons Inloophuis, een cent per kilometer. Rob had al een tijd lang het plan om naar de Noordkaap te fietsen en besloot zich te laten sponsoren omdat hij het Inloophuis een warm hart toedraagt. Hij verloor zijn vriendin twee jaar geleden aan kanker, en ook zijn ex-vrouw en kinderen hebben een vorm van kanker.

Bron: Het Kontakt 19 augustus 2021

Hoogwaterboederij neemt de proef op de som
Experiment met melkvee in natte polders

Hans-Paul Andriessen

Groene Hart - Koeien melken op weiland met het grondwaterpeil op 20 centimeter onder het gras. Kan dat? Nee, dat is te nat, zeiden veel melkveehouders in het Groene Hart. Toch lijkt het te kunnen.

Dat is de voorlopige conclusie van één jaar Hoogwaterboerderij in Zegveld, onderdeel van het Veenweiden Innovatie Centrum (VIC). „We hebben vorig jaar een heel hete en droge zomer gehad”, zegt Frank Lenssinck. „Dat heeft natuurlijk een handje meegeholpen.”
Lenssinck is directeur van het Veenweide Innovatiecentrum Centrum (voorheen de proefboerderij) in Zegveld. Deze club jaagt vernieuwingen aan in de landbouw in het veenweidegebied. Denk aan experimenten met natte teelt als cranberry en lisdodde of de teelt van eiwitrijke insectenlarven.
Op zandgronden stierf het gras van de hitte en in de veenweiden hadden de melkveehouders voor het tweede opeenvolgende jaar schade door de droogte. Het gras was daar ook bijna bruin omdat het grondwaterpeil wel tot een meter onder het maaiveld gezakt was. Lenssinck: „De wortels van het gras komen daar dan niet meer bij. Maar onze natte weilanden op de Hoogwaterboerderij bleven productief. En ook de draagkracht van het gras in het wat natte voorjaar hield zich prima. De koeien konden vrijwel altijd naar buiten.”
Een lage waterstand zorgt ervoor dat het veen uitdroogt en oxideert. Dat wil zeggen dat het organisch materiaal wordt omgezet in broeikasgassen, zoals CO2, methaan en lachgas. Het vliegt de lucht in en levert een groot aandeel aan de totale CO2-uitstoot van Nederland. Dit proces zorgde ervoor dat de bodem ieder jaar een paar millimeter daalde, wat vervolgens weer betekende dat de polders nog dieper bemalen werden. Voor het klimaat moeten melkveehouders in het veenweidegebied van het Groene Hart juist vernatten.
De polders onder water zetten, zou een enorme milieuwinst betekenen. Maar daarmee worden de boeren brodeloos (zo’n 1200 bedrijven in het Groene Hart) en verdwijnt het Hollandse beeld van molens, gras en koeien. Volgens deskundigen zorgt een grondwaterstand van 20 centimeter beneden maaiveld voor een minimale uitstoot van broeikasgassen. Kan je op ‘deze dikke pap’ nog wel een boterham verdienen?
Met de Hoogwaterboerderij, een experiment van vijf jaar, neemt het Veenweiden Innovatie Centrum in Zegveld de proef op de som. De boerderij ziet eruit als een gewoon melkveebedrijf met honderd koeien op 40 tot 50 hectare land. Onder het gras ligt een systeem van drainagebuizen waar, met name in de zomer, grote hoeveelheden water in gepompt wordt om het veen nat te houden. De bedrijfsresultaten worden vergeleken met een bedrijf met een ‘gewoon’ waterpeil.
Het is voor het eerst dat in Nederland zo’n waterinfiltratiesysteem op deze schaal is aangelegd. Op de Hoogwaterboerderij worden drie verschillende koeienrassen met elkaar vergeleken, om te bepalen welk type koe het het beste doet op de drassige bodem: Holstein-Friesian (580 kilo), Blaarkop (600 kilo) en Jersey (400 kilo). Een zware koe zou de grasmat stuk kunnen trappen.
„Op papier zag het er makkelijk uit: overal een waterpeil van 20 centimeter. Maar we hebben in het eerste jaar veel moeten leren over hoe we dat voor elkaar krijgen”, zegt Lenssinck. „Je bent continu aan het sturen, rekening houdend met het weer. Het gaat om zo’n twintig percelen met een variatie in grondkwaliteit, hoogte, doorlaatbaarheid en afstand tot de pomp. Dat is best pionieren geweest. We hebben er een paar extra pompen bij moeten zetten. We kregen te maken met vragen als: hoe houden we de leidingen schoon en hoe gaan we om met het hoogteverschil tussen de percelen?” Het vergt veel vakmanschap om dit helemaal in de vingers te krijgen.
„Je schrikt ervan hoeveel water (oppervlaktewater, red.) we gebruiken. Als dit systeem op grote schaal wordt toegepast kan dit in extreem droge zomers tot een serieus watertekort leiden. Dat is wel een dilemma. En het klimaat gaat ons niet helpen. Dat wordt volgens voorspellingen steeds grilliger. Kijk naar Limburg. Vorig jaar stierf het gras van de droogte, dit jaar is alles ondergelopen. Je zult dus ook aan waterbuffers moeten denken. In Australië heeft bijna elke veehouderij een opslag van water. Trouwens, dat heb je ook in de glastuinbouw.” Een van de vragen is: hoe houdt het natte weiland zich bij extreme neerslag gedurende langere tijd. „Je kan veen het best vergelijken met een spons. Het neemt veel water op en raakt het ook zo weer kwijt. Maar als je de spons door en door nat maakt, kan die niets meer opnemen. En dat doen wij door het water op 20 centimeter te zetten. Toch hebben we ervaren dat de veenbodem zelfs dan nog een bufferende capaciteit heeft bij een flinke hoosbui. Nu moeten we natuurlijk afwachten hoe het gaat als we eens een extreem natte zomer hebben. Wat doet dan het gras? Kunnen de koeien dan nog het land op?”
Anders denken
Lenssinck merkt dat de mentaliteit van de melkveehouders aan het veranderen is. „Bodemdaling? Klimaat? Tien jaar geleden geloofden ze het wel. Maar door twee extreem droge zomers achter elkaar als gevolg van klimaatverandering zijn ze anders gaan denken. Ze hebben te maken gehad met schade door droogte. Het scheelde weinig of boeren hadden gras moeten kopen. Veel melkveehouders nemen watermanagement nu serieus. Er worden nu grote onderwaterdrainageprojecten aangelegd.”
Het verschil met die projecten - het gaat in de regio Wilnis om zo’n 1000 hectare (onder andere bij de melkveehouders Egbert de Graaff en Joop van Weerdenburg) - is dat daar het waterpeil op 40 centimeter komt te liggen. „Wat zij doen, deden wij in Zegveld tien jaar geleden.”
Cijfers over de uitstoot van broeikasgassen door de Hoogwaterboerderij zijn er nog niet. „Die komen later deze maand, maar in het theoretische model gaat het om ern vermindering met 75 procent. En het hogere waterpeil leidt ook tot minder stikstofuitstoot.”
Lenssinck heeft nog wel een goedkope oplossing voor het stikstofprobleem in de melkveeteelt. „Water. Als we mest uitrijden, voegen we er een derde water aan toe om de stikstofemissie te verminderen. Dat kan je in de stal ook doen, daarmee krijg je een enorme reductie van ammoniak. Deze oplossing is echter zo goedkoop, dat geen commerciële partij er brood in ziet.”

Bron: AD Groene Hart 17 augustus 2021
 

Rob fietst naar de Noordkaap en terug

WOERDEN - Rob van Hoogdalem fietst van Woerden naar de Noordkaap en weer terug, om geld op te halen voor Inloophuis ‘Leven met kanker’. Hij vlogt hierover op zijn YouTubekanaal en doet wekelijks verslag in deze krant. Vandaag de tiende aflevering.
“Deze week ben ik door Polen heen gefietst. Ik had geen duidelijk beeld van het land. Nu wel: het is in één woord prachtig. De gebouwen hebben vaak prachtige afwerkingen en prieeltjes. Ik heb ervoor gekozen om landweggetjes te rijden. Dat geeft grote verrassingen. Je belandt dan werkelijk op zandpaden, en gewoon grasland met een trekkerspoor. Gelukkig wel dat ik brede banden heb zodat dit redelijk te doen is. Veel mensen, vooral in buitengebieden, hebben een hond. Zodra ik fluitend langs kom, ben ik verzekerd van een blanco concert. De mensen hier zijn ook super vriendelijk. Bij een stop in een klein dorpscafé was de eigenaar nieuwsgierig waar ik vandaan kwam. Met zijn zoon als tolk vertelde ik mijn verhaal. Dit vond de man geweldig, en hij draaide zich om naar binnen toe. Even later kwam hij terug met een grote gerookte vis, ingepakt in folie. Die moest ik meenemen voor onderweg. U begrijpt dat ik de hele dag heerlijke vis heb gegeten. Een paar dagen later bestelde ik ergens koffie.
Blijkt de man alleen contant Pools geld aan te pakken. Ik had dit niet, en probeerde het met euro. ‘Nee, laat dan maar zitten’, zei de man vriendelijk. Een paar uur later kom ik in een dorpje dat duidelijk groter is. Bij de bakker naar binnen, en vraag of ze ook cappuccino heeft. Jawel hoor, ik zocht ook uit het ruime aanbod een stukje taart uit. Voordat zij de bestelling ging klaar maken toonde ik mijn betaalpas. Maar ook hier was alleen contant met Pools geld betalen mogelijk. Ik verontschuldigde mij, dat ik dan helaas niets kon afnemen. Ik trok mijn jas weer aan om te vertrekken toen zij melde. ‘De cappuccino krijgt u van mij, gaat u maar zitten’. Na een slokje kwam ze naar mijn tafel met een schotel met daarop het gebak dat ik er bij had besteld. Aardig toch dat er nog zulke mensen zijn. Het land is erg Katholiek, en dat zie je terug aan de vele kruisbeelden langs de weg. Op dit moment ben ik in Duitsland. Daarover leest u volgende week.”

Bron: Het Kontakt 12 augustus 2021

'Uiteindelijk laat hij mij naar de boot gaan'

WOERDEN - Rob van Hoogdalem fietst van Woerden naar de Noordkaap en weer terug, om geld op te halen voor Inloophuis ‘Leven met kanker’. Hij vlogt hierover op zijn YouTubekanaal en doet wekelijks verslag in de Woerdense Courant. Vandaag de de negende aflevering van zijn tocht.
“Er is weer een week voorbij gevlogen. Het laatste bericht was vanuit Helsinki. Je moet weten dat ik zonder paspoort reis, wat soms grappige momenten oplevert. Maar om Finland uit te komen was wel het leukst. Ik ga overvaren naar Tallinn, de hoofdstad van Estland. Ticket gekocht, en langs de douane. De man beweert dat ik zonder paspoort Finland nooit in kom. Ik zeg hem ‘kijk dan ik ben toch in Finland’. Hij blijft volhouden dat ik de grens kan passeren, hoe ik ook vertel dat ik heel Finland al door ben gereden. Uiteindelijk laat hij mij naar de boot gaan, maar garandeert me dat ze mij in Estland zo weer terug zetten op de boot. Na de oversteek kom ik bij de controle en laat mijn rijbewijs zien. ‘Goede reis verder’, was zijn antwoord. Zo zie je maar. De dag daarna ben ik in old Tallin geweest. Wat is het daar prachtig! Ik heb werkelijk de hele dag genoten en daarna weer op de fiets gesprongen. Estland is ook prachtig om doorheen te fietsen. Het is een schoon land, en er is veel afwisseling.
Op een gegeven moment kies ik er voor om een weg binnendoor te fietsen. Daar ben ik verrast door een heel klein dorpscafé, een kleine winkel en bakkerijtje in één. Een klompenhokje voor bij de deur, en welgeteld twaalf stoelen en vier barkrukken. Maar ze serveerden goede met de hand gezette koffie; daar geniet ik van. Daarna ben ik doorgefietst naar Letland, wat een stuk rommeliger was, en Litouwen. Op het moment dat u dit leest ben ik mijn eerste dag in Polen. Dan gaat de tijd wel weer snel hoor, maar ik denk nog steeds maar een dag vooruit. Want elke dag is een vakantiedag. En het onbegrijpelijke mooie hieraan blijft dat ik de eer heb om dit voor het Inloophuis te mogen doen. Je zou zeggen, een droom. Tot volgende week.”
Waarom fietst Rob ook al weer?
Rob van Hoogdalem vertrok op 1 juni om 9.00 uur bij het Inloophuis ‘Leven met kanker’ voor zijn 7.000 kilometerlange tocht naar de Noordkaap waarmee hij geld wil ophalen voor ons inloophuis, een cent per kilometer. Rob had al een tijd lang het plan om naar de Noordkaap te fietsen en besloot zich laten sponsoren omdat hij het inloophuis een warm hart toedraagt. Hij verloor zijn vriendin twee jaar geleden aan kanker, en ook zijn ex-vrouv en kinderen hebben een vorm van kanker. Rob is vorige week 67 geworden. “Wat speciaal was dat. Een prachtige fietstocht, een lichaam dat goed functioneert en een geweldig doel waarvoor ik op pad ben. 386 felicitaties en de dag daarna nog eens 36. “Ik heb voor mijn verjaardag alleen maar stortingen gevraagd voor het Inloophuis."

Bron: Het Kontakt 5 augustus 2021

Ido Vundennk is overleden op 86ste

WOERDEN - Ido Vunderink is vorige week op 86-jarige leeftijd overleden in Zegveld. Vunderink was volgens sommigen één van de begaafdste kunstschilders en tevens één van de meest authentieke inwoners van Woerden. Hij heeft de hedendaagse schilderkunst met zijn geheel eigen stijl aanzienlijk verrijkt, menen kenners. Zijn leven was een voortdurende zoektocht: hij leerde het overbodige in zijn schilderijen weg te laten en het wezenlijke op het linnen doek vast te leggen.
Zijn laatste opdracht, een buitengewoon groot doek over het Groene Hart voor het in 2019 heropende gemeentehuis van Woerden, is daar een goed voorbeeld van. Het doek geeft kernachtig de schoonheid en rust van het Groene Hart landschap weer.
Hij was een kunstenaar die zich steeds weer wist te vernieuwen. In de laatste jaren van zijn leven begon hij een steeds soberder stijl te ontwikkelen, overbodige zaken weg te laten en te zoeken naar het wezenlijke der dingen. Helemaal abstract werd hij echter nooit; je herkent bijna altijd een landschap of een boeket. Niets overbodigs in zijn doeken, altijd weer een uitgekiende, trefzekere compositie, een volmaakte eenheid van inhoud en vorm. Daarbij was Ido ook een colorist. Zijn werk weerspiegelt een gelukkige wereld. Behalve zijn levensvreugde was er ook zijn warme belangstelling voor de wereld, de natuur en de mensen om hem heen, die hem steeds weer wisten te verwonderen.
Vunderink blijft de schilder van het Groene Hart; het Hollandse landschap was één van zijn belangrijkste inspiratiebronnen. Wat hij wilde, is het onzichtbare verbeelden: de wereld weergeven in zijn meest sobere gedaante, ontdaan van alle franje, in al zijn eenvoudige, onschuldige schoonheid. Zijn werk bevindt zich in de verzamelingen van talloze instellingen en bedrijven in binnen- en buitenland.
Vunderink werd geboren in een gereformeerd gezin. Zijn vader werkte op kantoor bij bankiershuis Hope & Co in Amsterdam en daarnaast vrijwel elke avond voor het kerkbestuur. Zijn moeder was erg artistiek aangelegd en schilderde.

Bron: Het Kontakt 5 augustus 2021
Pin It